บ้านเพลงไทย ความภูมิใจของคนไทยรักษ์เพลง
สโมสรบ้านเพลงไทย => ห้องสันทนาการ => ข้อความที่เริ่มโดย: จารุ ที่ กรกฎาคม 19, 2013, 07:11:19 PM
-
(http://www.suksapanpanit.com/components/com_virtuemart/shop_image/product/_________________510f128908c2c.jpg)
ยังจำบทอาขยานบทนี้ได้ไหมครับ
วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ตรวจดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา
ไปเจอหนังสือเล่มนี้เห็นมีบทอาขยานที่ชอบอยู่หลายบทเลยซื้อมาอ่านครับ
ความเพียร แปลว่า ความพยายาม
สายระยาง เชือกหรือลวดที่รั้งสิ่งต่างๆ
สมอ ของหนักที่ล่ามโซ่หรือเชือกอยู่กับเรือเวลาจอดเรือ ใช้ทอดลงไปในน้ำให้เกาะดินเพื่อไม่ให้เรือเคลื่อนไปที่อื่น
นายงาน หัวหน้างาน,หัวหน้าคนงาน
เสบียง อาหารที่จะเอาไปกินระหว่างเดินทางไกล
คงคา แม่น้ำ
ล้าต้า คนที่ถือบัญชีเรือสำเภา
พิสมัย รัก,ปลื้มใจ,ชื่นชม
-
ท่องตอนสอบ.ป.3. ครับ.ปี251*
-
ตอนเด็ก คุณครูให้พวกผมจำ โดยใช้วิธี ร้องบทอาขยานนี้
ด้วยทำนองเพลง สามัคคีชุมนุม ครับ....
ลองร้องดูครับ...ไปกันได้เลย
"พวกเรา -เหล่ามาชุมนุม -ต่างคุมใจรัก -สมัครสมาน" ..."วิชา -เหมือนสินค้า -อันมีค่า -อยู่เมืองไกล"
:87 :87
-
..ขอขอบคุณ คุณจารุ มากครับ ที่นำเรื่อง บทอาขยาน ในอดีต มาเล่าสู่กันฟัง ทำให้ ความทรงจำในอดีต ที่เริ่มอ่อนล้า ราโรยเพราะวัยเหลือน้อย แต่ตัวเลข ของอายุเพิ่มขึ้น กลับมาเรืองรอง ขึ้นมาอีกครั้ง.....