สโมสรบ้านเพลงไทย > ห้องสันทนาการ
เช้ามา....ปรุงอุราวันใหม่ให้ชื่นแช่ม...
ลือ:
เช้ามา...
ปรุงอุรา วันใหม่ ให้ชื่นแช่ม
ประโยชน์ใด ปล่อยให้เป็น เช่นคืนแรม
จิบกาแฟ แล กับแกล้ม ....กินแซมไป
คาเฟอีน...
ระรวยกลิ่น กรุ่นหอม สูดดอมได้
ตาสว่าง ง่วงสลาย ....หายทันใจ
จึงค่อยได้ พิศโลกน้อย ปล่อยอารมณ์..
ขำหมา(อะ)....
มารอท่า ใกล้ๆ หวังได้สม
เรากินไร...มาละหนอ ขอสมาคม
สบตาผม เผื่อฟลุ๊ก ...ทุกทีไป
ชมนก...
ที่โผผก หกหัวลิ้ม ชิมดอกไม้
เห็นตัวเล็ก เหมือนเด็กนก ขี้ตกใจ
แท้เป็นนก ผู้ใหญ่ ....สมวัยมัน
ชมไม้...
นั่นปะไร กุหลาบพุกาม หนามเยอะนั่น...
มาแอบออก ดอกสีส้ม ให้ชมกัน
แต่ไหงหัน โชว์ดอกด้าน บ้านคนอื่น...(ดูดิ๊)
เป็นส่วนตน....
ไกลถนน คน-จราจร นอน...ยากตื่น
สงบเงียบ เปรียบไปรเวท เขตไกลปืน
-เที่ยง...ที่เขา ยิงปลุกตื่น ก็ไม่ปาน...
:61 :61 :61 :61 :61
ชญาดา:
มีภาพ พร้อมลำนำคำกลอน ช่างเป็นภาพที่แจ่มใส บ้านใครหนอ ช่างน่่าอยู่จัง .........เงียบสงบ ร่มรื่น 555 ความสุขของคนเราที่หาไม่ได้ทุกคนกับบรรยากาศแบบนี้ค่ะ
เผ่าพงษ์ ปัตตานี:
สวัสดีครับครูลือคนไกลเสียงปืน บ้านโรแมนติกมากครับ ขอให้มีความสุขนะครับ
ลือ:
ขอบคุณครับน้องนา คุณเผ่าพงษ์ น้องน้อย คุณภพ....
1.บ้านผม สมถะครับ... ไม่มีสิ่งของมีราคา แค่ว่าพอเพียง พออยู่ไป
2.ไกลปืนเที่ยงนะครับ...ประเภทอยู่ไกล ไม่หลังเขา ก็หน้าเขา
หลวงเขายิงปืน บอกเวลาเที่ยง ก็ไม่ได้ยินกะเขา...
เฮ้อ....กำลังเศร้าครับ..
หมาดัชชุนด์ในภาพ คือ "น้องหมึก"- ตัวที่รักผม ที่สุด
เพิ่งตายเมื่อกี้นี้เอง...ตอนบ่ายโมงกว่าๆ เพราะกัดกับงูเห่าตัวใหญ่ที่เลื้อยเข้ามาในสวน
หมึกคงตรงเข้ากัดงู ตำแหน่งที่เลยคองูมา งูเลยแว้ง ฉกกัดที่กระพุ้งปากหมึก...
ผมได้ยินเสียงแปลกๆ ก็ออกมาดู ช่วยเอาไม้ไผ่ตีงูจนตาย
แต่ก็หมดทางช่วยหมึก เพราะขันเชนาะไม่ได้ครับ....
ไม่นานเลย แกก็ซึม แล้วดิ้น อาเจียน น้ำลายฟูมปาก....ตายไป
ผมได้แต่ลูบหัว ปลอบตลอด จนสิ้นลมต่อหน้า
(ก็ทรมานอยู่ หากไม่นานมาก....)
นี่ผมขุดหลุมแล้วครับ.... แต่รอให้หมึกตัวแข็งสนิทก่อน เดี๋ยวจะฝังแก
(ผมถ่ายรูปงูที่ตาย และหมึกตอนหมดลมไว้.... แต่ยังไม่อยากโพสต์ครับ)
สมภพ:
ผมเข้าใจถึงความรู้สึกผูกพันกับเพื่อนที่แสนดีที่อยู่กับเรามานับสิบปีเป็นอย่างดี เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว ครอบครัวผมก็สูญเสียเจ้าตัวน้อยๆ ที่ผูกกันกันมามากกว่าสิบปีไปเหมือนกัน เมียผมกว่าจะทำใจได้ใช้เวลาหลายเดือน เขาเลี้ยงเหมือนไม่ใช่สัตว์เลี้ยง เธอเอามันนอนในตักป้อนข้าวทุกวันมาตั้งแต่วันแรกที่รับมาอยู่กับเราจนถึงวันสุดท้าย เสียใจด้วยครับครู
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version