สโมสรบ้านเพลงไทย > ห้องสันทนาการ
โชว์ของสะสมที่ผมชอบครับ....
ลือ:
ขอบคุณครับพี่ชัย...
ช่วงทำงาน ผมมีเพื่อนเยอะ ด้วยจากหน้าที่ที่ต้องปฏิสัมพันธ์
แต่ทุกวันนี้....พอเกษียณแล้ว ผมพบว่า ตัวเองชอบความสงบ ...
สุขกว่าการมหาสมาคม...น่าวุ่นวาย
มีเพื่อนที่ดี ที่ได้พบปะคุยกัน นับจำนวนได้ครับ...
1.ของที่ผมซื้อมาสะสม ไม่กี่ตังค์เลยนะครับ
ไม่สร้างปัญหาการเงินอะไรเลย .....เพราะสะสมแบบทำมาทีละนิด... เรื่อยๆครับ
และเพราะไม่เคยทิ้งของสักชิ้น...เลยกลายเป็นว่า เยอะอยู่
(แต่เคยเจอบางคนที่เขาชอบสะสมกว่าเรา
ข้าวของเยอะ....เยอะมาก จนดูแล้วเหนื่อยใจแทน ก็มีนะครับ)
2. มันเริ่มแต่ ปี 2526 ที่ย้ายมาสอนกรุงเทพฯ...
ได้เดินตลาดนัดจตุจักร เห็นของที่วางขาย เหมือนที่เราเห็นเขาใช้ตกแต่งบ้านสวยๆ
ในนิตสาร "บ้านและสวน"....ก็ชอบ อยากได้บ้าง
ตอนแรก ไม่กล้าซื้อ กลัวแพง.....
ต่อมา ลองเลียบๆเคียงๆ ถามราคาดู
เอ๊ะ ....ก็ไม่แพงเท่าไหร่ พอซื้อไหวครับ..และเราก็กล้าต่อรองราคาด้วย
จากนั้น ก็เริ่มเลย จนติดเป็นนิสัย...
ไปไหน ตาจะกวาดหาซื้อของสะสมเป็นก่อนอื่น
แมว-กระต่ายคู่ ไม้สักแกะสลักจากสุโขทัย..เป็นชิ้นแรกที่หัดซื้อจากตุจักร...
(เก็บติดตัวมา ร่วม 30 ปีแล้วครับ)
แมว 60 เหรียญ/กระต่าย คู่ละ 70 เหรียญ...
(เหรียญบาทนะครับ...ไม่ใช่เหรียญดอลล์ ...ฮิ ฮิ)
:61 :61
ลุงชัยนรา:
..ของสะสมทุกอย่างนี่ มันเหมือน นาฬิกาย้อนเวลา ของโดราเอมอน ที่เวลาเรามองเห็นของชิ้นนั้น ความทรงจำทั้งที่เกี่ยวกับตัวมันเอง เวลา สถานที่ เรื่องราวที่เกี่ยวข้องก็จะพรั่งพรูเข้ามา....ดีครับครู ยังน้อยก็ป้องกัน โรคอัลไซเมอร์ มา กล้ำกราย
ลือ:
6. เขากวาง และ เขาละอง(ละมั่งตัวผู้)
ปี 2549 ยังสอนอยู่...
วันหนึ่ง...ผมเกิดอยากได้เขากวางจริงๆ มาประดับบ้าน
หลังจากถามไถ่ใคร... ก็ไม่มีคำตอบว่ามี
ผมเลยใช้ชอล์กเขียนรูปเขากวาง ที่เขานิยมแขวนแต่งบ้าน....ทิ้งไว้บนมุมขวาของกระดานดำ
เขียนใต้รูปว่า "บ้านใครมีบ้างครับ?" และ "ห้ามลบ"
ซัก 2 อาทิตย์...
นักเรียน ม.2 คนนึง ที่หมุนเวียน เดินมาเรียนที่ห้องผม ...บอกผมว่า ที่บ้านแกมี
เลยไปดู และตกลงซื้อครับ...
ราคา ก็....ทำเป็นลืมๆคิด ซักพัก... ก็ถือว่าไม่เดือดร้อนการเงินครับ
นี่ครับ หัวกวาง ที่ว่า....
เห็นตอนแรก ก็แปลกใจ...ไม่ใช่หัวกวางอย่างที่คิด
เพราะเป็นหัวกวางฝรั่ง-กวางออสเตรเลีย ไม่ใช่กวางไทย
เจ้าของบอกว่า...ได้มาจากเจ้านายฝรั่งของสามี 10ปีกว่าแล้ว
ฝรั่งเขาเลี้ยงกวางออสเตรเลียไว้เป็นฝูง
ล้อมรั้วลวดหนามไว้...
มีหมา หลุดเข้ามาเห่าไล่กวาง ...จนกวางตัวนี้ หนีติดลวดหนามตาย...
ฝรั่งเลยให้ตัดหัวมา"สตั๊ฟ"(stuff/stuffed)...เอาปูนปลาสเตอร์กรอกรักษารูปทรง
ไม่รู้เขาจะอาบน้ำยาด้วยหรือเปล่านะครับ เพราะมีขนกวาง ลูกตากวาง ขนตากวางติดมาด้วย
ไม่ร่วง แน่นทน และไม่มีกลิ่นเหม็นครับ..
เสียอย่าง เขาตัดคอกวางสั้นไป...
แขวนลวดที่เขาทำติดมาแล้ว ..กวางก้มหน้าต่ำไปหน่อย...
ผมเลยเอาดอกไม้แห้ง โละจากแจกัน ขดทำเป็นพวงหรีด ( wreath)
คล้องคอให้ซะ...
...อยากก้มคอดีนัก
ลือ:
ต่อมา....
ปี 2553....
ผมไปซื้อข้าวสารหอมมะลิมากรอกหม้อ...
คนขายก็รู้จักกันมาก่อน
ร้านข้างๆ เคยเป็นร้านขายของเก่าจิปาถะ..ทีวี พัดลม หม้อหุงข้าวเก่า ยันเขากวาง เขากระทิงครับ...
ประเภท รับฝากขายให้...
แล้วก็เลิกขาย...ไปอยู่ที่อื่นไหนไม่ทราบ
พี่ที่ร้านข้าวสารเห็นผมชอบของเก่า เลยเสนอขาย "เขากวาง"ให้
เพราะที่บ้านมี 5 ชิ้น....แขวนจนเกินพอ
พอได้เห็นของจริง...ผมปิติ ซาบซ่านมาก
"เขากวาง"ที่พี่เขาว่า...แท้จริง คือ "เขาละอง"....หรือ ละมั่งตัวผู้นั่นเองครับ
ฮือ ๆๆๆ....ปลาบปลื้ม มากมายเลยครับผม
จะเห็นว่า....
กิ่ง และวงเขา โค้ง กว้าง.... สวย
ที่รับหมา(เขาแหลมเล็ก ที่ละองใช้เสยแทงหมาที่เข้ามาจะทำร้าย)ก็งามมากครับ
(ราคา ก็พอ...สู้ สู้ .!!!
..ไหวอยู่ครับ)
:61 :61 :61 :61
เผ่าพงษ์ ปัตตานี:
ผมชอบใจที่ครูลือนำพวงมาลัยดอกไม้แห้งมาแต่งเสริมหัวกวางโดดเดี่ยวให้เกิดมิติขึ้นมา ทำให้งานศิลป์ลงตัวมากขึ้น สมกับที่เคยเป็นครูสอนศิลปะเก่าจริงๆ อันนี้ขอชมความคิดสร้างสรรค์ครับ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version