สโมสรบ้านเพลงไทย > ห้องสันทนาการ

รู้ไว้ใช่ว่า "ดินสอดำ"

(1/1)

ภิรมย์:
   ดินสอดำที่เรารู้จักและใช้กันอยู่ ฝรั่งเรียกว่า ดินสอตะกั่ว เพราะเคยคิดว่าไส้ดินสอนั้นทำมาจากตะกั่ว แต่จริงๆ มันคือแร่แกรไฟต์(กราไฟต์) ซึ้งเป็นแร่สารประกอบคาร์บอนชนิดหนึ่งและการเรารู้จักประโยชน์ของเจ้าแร่ชนิดนี้ ก็เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ   ครั้งแรกที่พบเจ้าแร่ชนิดนี้ ราวปี ค.ศ. ๑๕๖๔ ที่คัมเบอร์แลนด์ ประเทศอังกฤษ โดยที่คนเลี้ยงแกะที่นั้น ได้ไปพบหินสีดำกองหนึ่งโดยบังเอิญ ทีแรกเข้าใจมันคือถ่านหิน จึงนำกลับไปบ้าน โดยกะว่าจะเอาไปทำเชื้อเพลิง แต่หินสีดำเหล่านี้ไม่ติดไฟ ทำเชื้อเพลิงไม่ได้ ได้แต่เปื้อนมือ เลยดัดแปลงใช้ป้ายตามขนแกะทำสัญญลักษณ์ต่างๆว่าเป็นแกะของใครๆ   จากนั้นก็มีการนำผ้านำเชือก มาพันรอบๆ ตรงที่เราไว้จับเขียน เพื่อไม่ให้เปื้อนมือเวลาที่เขียน คนอื่นๆ ที่รู้ประโยชน์ของหินดำนี้ก็เลยเอาอย่างบ้าง อีกทั้งหินนี้ยังทนทาน ลบง่าย ใช้สะดวก ไปขุดเอามาล้างน้ำเอาดินออกก็ใช้ได้เลย   เมื่อผู้คนในยุโรปนิยมใช้แกรไฟต์เขียนกันมากขึ้น แพร่หลายขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่คนที่มีการศึกษาสูงๆ ทำให้เกิดการพัฒนาต่อไป ทั้งรูปแบบ วัสดุที่ใช้กันเปื้อนมือ จนได้เป็นดินสออย่างที่เราใช้อยูในปัจจุบัน   ในช่วงหนึ่งของการพัฒนา มีปัญหาเรื่องวัตถุดิบ"แกรไฟต์"ที่ใช้ทำไส้ดินสอ อันเนื่องมาจากสงคราม จึงมีการคิดค้นวัตถุดิบที่นำมาทำไส้ดินสอ โดยที่..   ปี ค.ศ. ๑๖๖๒ บริษัท สเตดเลอร์ ในเยอรมัน ใช้ฝุ่นแกรไฟต์ผสมกำมะถันหรือยางไม้บางอย่างทำเป็นไส้ดินสอ แต่ก็ยังไม่ดีนัก   ปี ค.ศ. ๑๗๙๕ ในฝรั่งเศส ใช้ผงแกรไฟต์ผสมดินเหนียว เผาด้วยความร้อน ได้ไส้ดินสอที่คุณภาพดีขึ้น   ณ เวลาที่ไล่เลี่ยกันนั้น ที่กรุงเวียนนา โจเซฟ ฮารต์มุต ได้พบว่าการผสมดินเหนียวมากน้อยต่างกัน จะทำให้ไส้ดินสอที่ได้มีความแข็งอ่อนต่างกัน ซึ่งนำมาถึงดินสอเบอร์ต่างๆ ตั้งแต่ ๑๐ Hที่แข็งสุดจนถึง ๘ B ที่อ่อนสุด (ในยุคนั้น)   ปัจจุบัน ไส้ดินสอที่ใช้กันอยู่ ใช้ผงแกรไฟต์ผสมน้ำ ดินเหนียว จากนั้นอัดไปในรูของแม่พิมพ์เมื่อได้แล้วก็นำไปผึ่งให้แห้ง แล้วเอาไปเผาต่อที่อุณภูมิ ๑๐๓๗ องศาเซลเชียล เมื่อได้แล้วก็นำไปกลบรูพรุนในไส้ดินสอด้วยขี้ผึ้งให้เนียนเรียบ ก่อนนำไปใส่แท่ง แล้วออกจำหน่ายต่อไป

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ