ที่ห้องเรียนชั้นประถม4ของโรงเรียนแห่งหนึ่งเกี่ยวกับวิชาความรู้ทั่วไป
ครูสมศรี สวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้ครูขอถามพวกเธอว่าอะไรเหม็นที่สุด เริ่มจากเด็กชายแดงอะไรเหม็นที่สุด
เด็กชายแดง หมาเน่าครับ
ครูสมศรี ถูกแต่ไม่จัง นั่งลงก่อนเอาไปห้าคะแนน
ครูสมศรี เด็กชายดำอะไรเหม็นที่สุด
เด็กชายดำ ขี้ครับ
ครูสมศรี ถูกแต่ไม่จังนั่งลงก่อนเอาไปห้าคะแนน
คนต่อไปเด็กหญิงแต๋วอะไรเหม็นที่สุด
เด็กหญิงแต่ว ปลาร้าค่ะ
ครูสมศรี ถูกแต่ไม่จังนั่งลงก่อนเอาไปสี่คะแนน
คนต่อไปเด็กชายหำน้อยอะไรเหม็นที่สุด
เด็กชายหำน้อย เด็กชายหำน้อยตอบอย่างเร็ว น้ำเน่าครับ
ครูสมศรี ถูกแต่ไม่จังนั่งลงก่อนเอาไปสามคะแนน
ครูสมศรีพยายามถามถามเด็กแทบทุกคนก้ยังไม่มีใครตอบถูกโดนใจที่จะให้คะแนนเต็มสิบสักที
จนเหลือคนสุดท้าย จึงได้ถามขึ้นมาว่าเด็กชายเบื้อก อะไรเหม้นที่สุด
เด็กชายเบื๊อก ลุกขึ้นยืนเอามือกุมขมับและนึกในใจว่าอะไรหนอเหม็นที่สุดอะไรๆก็ตอบกันไปหมดแล้ว พยายามนึก
ก็ยังนึกไม่ออก จนสุดท้ายนึกขึ้นมาได้เลยตอบออกไปในทันที
ครูสมศรี ยืนนิ่งถึงกับอึ้งกับคำตอบของเด้กชายเบืีอก ครูสมศรีเดินมาที่โต๊ะแล้วนั่งลงพลันก็ใช้มือข้างซ้ายล้วงลงไปแล้วใช้นิ้วปาดลงไปแล้วยกขึันมาดมแล้วทำหน้าเบี้ยวหน้าบูด และพยายามตอบเด็กชายเบื๊อกว่า ถะถะถูกของเธอเอาไปสิบคะแนน