พิมพ์

กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ สมัครสมาชิก.
1 ชั่วโมง 1 วัน 1 สัปดาห์ 1 เดือน ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

[ลุงชัยนรา]

                                             

ปลาตูหนา

                                           

ปลาตูหนา(บุหงา, สะแระ ) ภาษาอังกฤษรวมเรียกว่า " Ture eel "  หรือ ปลาไหลหูดำ (อังกฤษ: Shortfin eel, Level-finned eel; ชื่อวิทยาศาสตร์: Anguilla bicolor) เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่งในวงศ์ปลาตูหนา (Anguilidae) มีรูปร่างอ้วนป้อม ลักษณะโดยทั่วไปเหมือนปลาสะแงะ (A. bengalensis) ซึ่งอยู่ในวงศ์และสกุลเดียวกัน แต่ปลาตูหนามีรูปร่างที่เล็กกว่า ครีบอกของปลาตูหนามีสีคล้ำ ในปลาโตเต็มวัยครีบหลังและครีบก้นมีสีคล้ำด้วยเช่นกัน จึงเป็นที่มาของชื่อว่า "ปลาไหลหูดำ" ลำตัวสีน้ำตาลอ่อนไม่มีลวดลาย ใต้ท้องสีขาว ขนาดโตเต็มที่ได้ 1.5 เมตร

ในประเทศไทยพบได้ตั้งแต่ภาคใต้ฝั่งตะวันตกแถบริมชายฝั่งอันดามัน เรื่อยไปจนถึงประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซีย และในภาคตะวันตกในชายแดนที่ติดกับประเทศพม่า เช่น จังหวัดตาก แม่ฮ่องสอน เป็นต้น โดยชาวกะเหรี่ยงเรียกปลาชนิดนี้ว่า "หย่าที" ในภูมิภาคเอเชียตะวันตกพบได้ตั้งแต่พม่า บังกลาเทศ จนถึงอินเดีย โดยปลาที่พบในประเทศแถบนี้จะเป็นสายพันธุ์ย่อยที่เรียกว่า A. b. pacifica ส่วนปลาที่พบในแถบเอเชียตะวันออกมีชื่อเรียกว่า A. b. bicolor

ปลาตูหนามีพฤติกรรมจะกลับไปผสมพันธุ์และวางไข่แถบป่าชายเลนหรือปากแม่น้ำ ลูกปลาแรกเกิดมีลำตัวใสเหมือนวุ้นเส้น มีสีแดงเรื่อ จากนั้นเมื่อโตขึ้นจะค่อยอพยพว่ายทวนน้ำมาสู่แหล่งน้ำจืด ซึ่งบางครั้งอาจพบได้ไกลถึงลำธารน้ำตกบนภูเขา

ปลาชนิดนี้เป็นที่นิยมอย่างมากโดยเฉพาะชาวไทยเชื้อสายจีนในแถบจังหวัดระนองหรือตรัง ถือเป็นเมนูราคาแพง สามารถนำไปปรุงได้หลากหลาย เช่น ต้มยำ ย่าง หรือทำน้ำแดง ในต่างประเทศที่นิยมบริโภคได้แก่จีนและญี่ปุ่น โดยหน่วยงานประมงของประเทศเหล่านี้ได้มีการส่งเสริมให้เป็นปลาเศรษฐกิจ มีการทำฟาร์มเพาะขยายพันธุ์ แต่ว่าเนื้อมีกลิ่นคาวมาก จึงนิยมปลาตูหนาญี่ปุ่น (A. japonica) มากกว่า ปลาตูหนาหูดำเนื้อนุ่มหวาน ชาวบ้านนิยมแกงส้มใส่ส้มจังกระ เล่ากันว่าเป็นอาหารโปรดของพระยารัษฎาฯ อดีตเจ้าเมืองตรัง ยามไปเยี่ยมราษฎรถ้ามีแกงส้มตูหนามาต้อนรับต้องใส่ส้มจังกระ เวลานี้ในหมู่บ้านชนบทของตรังมีต้นส้มจังกระแก่ๆ เหลืออยู่น้อยแล้วน้อยพอๆ กับปลาตูหนาที่ราคาแพงขึ้น และเปลี่ยนไปเป็นผัดเผ็ดหรือต้มยำอยู่ในจานอาหารของภัตตาคาร ลักษณะเนื้อแน่น มีเมือกมาก วิธีเอาเมือกออกให้เอาไปลวกน้ำร้อน
วงจรชีวิตของปลาตูหนาออกจะน่าทึ่ง เพราะเจริญเติบโตในน้ำจืด แต่เมื่อถึงคราวจะสืบพันธุ์ออกลูกหลานกลับต้องดั้นด้วางไข่กลางทะเลอันดามัน ครั้นพบไข่ฟักเป็นตัวอ่อน แล้วก็ถึงคราวจะเดินทางกลับมาอยู่น้ำจืดอีกครั้ง ทำมาหากินและเจริญเติบโตในน้ำจืด โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือแม่น้ำตรังและแม่น้ำปะเหลียน ลูกปลาที่เหลือกลับมาเป็นอาหารของมนุษย์จึงมีไม่สู้มากนัก ตูหนาจึงกลายเป็นของหายากและมีราคา โดยเฉพาะในยุโรปและญี่ปุ่นปลาชนิดนี้มีราคาแพงมาก คนรวยเท่านั้นจึงจะเสาะแสวงหามาบริโภคได้ แต่ในจังหวัดตรังคงไม่ต้องเป็นเศรษฐีก็สามารถสั่งปลาตูหนามาลิ้มรสได้โดยง่ายราคาไม่สูง หาทานได้ไม่ยาก ราคาตกราวตัวละ 700 บาท(ท่านั้น)
    สูตรอาหารปลาไหลทะเล เช่น ปลาไหลผัดซอสฮ่องกง และย่างซีอิ้ว
                                                       

สำหรับชาวพื้นเมืองในหมู่เกาะโซโลมอนจะชื่นชอบปลาชนิดนี้มาก โดยจะไม่มีการจับมาบริโภค แต่จะเลี้ยงด้วยเนื้อเมื่อพวกมันว่ายทวนน้ำมาถึงบริเวณต้นน้ำ เพราะปลาชนิดนี้กินเนื้อและซากสัตว์เป็นอาหารซึ่งทำให้แหล่งต้นน้ำนั้นสะอาด
                                           

                                           
                                     

จานนี้ปลาไหลไทยผัดเผ็ด

                                               

                               นี่คืออาหารลูกทุ่ง ขึ้นเหลา ปลาไหลต้มเปรต

ส้มจังกระ - ส้มจังกระ”ภาษาเจ๊ะเห เรียก "ส้มกระ" ผลคล้ายมะกรูดแต่โตกว่า  มีรสเปรี้ยวเหมือนมะนาวแต่มีกลิ่นฉุนของน้ำมันที่ผิวเปลือกนิดๆ 

ภาพจากอินเตอร์เน็ต(รวมเวป)
ข้อมูลจาก วิกีพีเดียและหลายเวป
อำนวยการสอนวางภาพโดย อ.ชาติ....

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

        ผมเคยไปอยู่ จ.ตรังมา 3 ปี จำไม่ได้ว่าเคยได้กินไหมนะ "ปลาตูหนา" ที่ว่านี่ แต่ถ้าดูจากราคาต่อตัวแล้ว คิดว่าคงไม่เคยซื้อกินแน่ ยกเว้นคนอื่นมาชวนกิน  แถวนั้นมีอีกอย่างที่ชอบและไม่แพงได้กินบ่อยคือ "ปลาไข่" ตัวอวบๆหนึบๆทอดกินอร่อยมากๆ
       จ.ตรัง มีอาหารทะเลสดๆ น่ากินหลายอย่างไม่ค่อยแพง แม้ไม่มีกินก็พออยู่ได้ โดยไปอาศัยกินของฟรีได้ที่บ้านแม่ถ้วน นายหัว ชวน หลีกภัย   เมื่อก่อนนักท่องเที่ยวชอบไปถ่ายรูปกับแม่ถ้วนเป็นประจำ  ที่บ้านเขาจะมีข้าวปลาอาหาร ขนมจีน เลี้ยงทั้งวันครับ  ถือเป็นจุดท่องเที่ยวอีกแห่งของตร้งเขานะ
       ทีมตกปลาอันดามันพรรคพวกกัน เขาจะจัดออกเรือกันบ่อยๆ เหมือนกัน  เวลาเขามาชวน ผมไม่เคยว่างไปซักที  ได้แต่บอกเขาว่า ผมชอบใช้เหยื่อใบ 500 ตกเบ็ด จะชัวร์กว่านะ แถมไม่ต้องไปตากแดดตากลมร้อนอีกด้วย....สบายกว่ากันเยอะเลย...ครับลุงชัย..555

_______________________________________________________________________________________

[ลุงชัยนรา]

พฤติกรรม ใช้ใบ 500 ตกปลา(นักร้อง) นี่เมื่อก่อน เคยใช้มั่งครับ ท่านเผ่าฯตานี ตอนต้นเดือน พอกลับมาบ้าน ตอนเช้าลูกขอตังค์ ไปโรงเรียน เพิ่ม  20  บาท(เมื่อ 40 ปีที่แล้ว) บ่นลูก จนเมียด่า เลย ต้องเงียบและให้ไป
     ปลาตูหนา นี่ดีเนาะ ย้อนความหลัง ได้ดี 5 5 5

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

     ทุกเรื่องราวที่สมาชิกผู้ทรงคุณวุฒิใน "บ้านเพลงไทย" หลังนี้ได้บอกกล่าวเล่าขานมา สามารถย้อนรอยอดีตชีวิตหนหลังครั้งรุ่งเรืองของผมได้เกือบทุกเรื่องครับ โดยเฉพาะเรื่องราวทางใต้แบบบ้านๆ ที่ลุงชัย,อ.ลือ,พี่สมพร และท่านอื่นๆ ฯลฯ ช่วยกันแจมมา ผมชอบอ่านทั้งสิ้นครับ เพราะหลายเรื่องพอเพื่อนเล่ามาก็นึกขึ้นมาได้เหมือนกัน หลายเรื่องก็หลงลืมกันไปแล้วเหมือนกัน  ถ้าผมแซวเล่นแบบลึ่งๆตึงตังบ้างโปรดอย่าถือสากันนะครับ ถือเสียว่าเป็น "เคงกันอวย"  ไอ้ผมมันสันดอนเป็นพั่นนั้นมานานนนนน...จังหูแหล่วครับเหอ.... (ส่วนเรื่องที่ลุงชัยส่งมาหลังไมค์กะประมาณพั่นนั้นแลครับ)

_______________________________________________________________________________________

[ลือ]

เคยได้ยินพ่อพูดถึงบ่อยครับ...
         "ปลาตูน้า...ปลาตูน้า.... "
    ผมก็นึกว่า ปลาโอ-ปลาทูน่า....
               ที่จริงคือ ปลาตูหนา  หริอครับ?
    ...อันนี้เพิ่งทราบครับ ขอขอบคุณ เป็นความรู้ใหม่เลยครับ
         แต่ท่าทางจะ laeng rad-duang น่าดู
             เห็นว่าเมือก อย่างปลาไหล....

_______________________________________________________________________________________

[ชญาดา]

หน้าตา ปลาชนิดนี้ เนื้อเยอะดีค่ะ แต่ถ้าคาวมาก ก็ไม่ไหว ต้องมาทำเป็นอาหาร ใส่สมุนไพรดับกลิ่นคาวให้หมด ปลาไหล ลักษณะคล้ายงูทะเล  ไม่ค่อยน่าหม่ำเท่าไร เปลี่ยนเป็นเมนูปลาอย่างอื่นก็คงจะดีจ้า

_______________________________________________________________________________________

[จรีพร]

ลุงชัยคะ ปลาตูหนา หรือปลาไหลมีหู นี่พรจำแม่นเลยค่ะ เมื่อประมาณ 25 ปีที่แล้ว
พร มีหน้าที่ตรวจบัญชีสายใต้ค่ะ ไปตรวจกันที่จังหวัดตรัง พอดีทริปนี้ ท่านผอ. กองทุนเงินทดแทน ท่านไปด้วย และท่านก็เป็นเพื่อนซี้ กับผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง ตอนนั้นค่ะ จำชื่อไม่ได้  ท่านผอ. บอกว่า วันนี้ตรวจบัญชีเสร็จแล้ว ท่านผู้ว่า เชิญพวกเราไปทานเลี้ยง งานนี้จะมี อาหารชนิดหนึ่งราคาแพงมาก คือ ปลาตูหนาต้มน้ำใส  ขอให้พวกเราทานกันทุกคนนะ ของมันแพง เขาให้ทานกันคนละถ้วย อย่าให้ท่านผู้ว่าท่านเสียใจนะ ว่าเราไม่ทานอาหารที่ท่านนำมาเลี้ยง

วันนั้น พรไม่มีความสุขเลยค่ะ แค่ชื่อ "ปลาตูหนา" ก็ไม่อยากกินแล้ว ยังจะมารู้ว่า มันคือ "ปลาไหลมีหู" เขาบอกว่ามีแค่ประเทศไทย กับประเทศญี่ปุ่น เท่านั้น เพื่อน ๆ หลายคนก็มีอาการเดียวกับพร  ขอโทษนะคะ ฟังแล้วจะ "อ๊วก" ไม่กล้ากิน  พรมีอาการมากกว่าใครเลย เพราะอะไรที่ไม่เคยกิน พรจะไม่กินค่ะ  ถึงจะให้กินแค่ถ้วยเดียวก็กินไม่ได้แน่นอน พอดีนึกขึ้นมาได้ หาอุบายไม่กิน อาหารพิศดาร  ไปบอกคนขับรถที่ไปด้วยกัน ว่าให้มานั่งใกล้ ๆ กัน พรจะให้อาหารพิเศษ ในค่ำคืนนี้ เขาอีกหนึ่งถ้วย ขอให้เขาช่วยกินแทนพรด้วย ปรากฎว่า เพื่อน ๆ เขาก็ทำเหมือนพรค่ะ คือยกให้คนขับรถกินแทน อ้าว...แล้วจะกินไหวไหมนี่ ตั้ง 5 ถ้วย ของตัวเองอีกหนึ่งถ้วย ไม่รู้ละ ต้องกินถ้วยของพรก่อนด้วย เพราะพรเป็นต้นคิด 

ตอนที่ไปร้านอาหาร ระหว่างนั่งรออาหาร เจ้าของร้านเกิดใจดีอีก เห็นพวกเรามากับท่านผู้ว่าฯ เลยพาไปดู "ปลาตูหนา" ตัวเป็น ๆ ที่เลี้ยงไว้  ไปดูเสร็จเกิดอาการเลยค่ะ ถ้าต้องกินไอ้ตัวนี้ พรว่า พรต้องอ๊วก แน่ ๆ เลยค่ะ

หลังจากการรับประทานอาหารมื้อนี้ผ่านไปเรียบร้อย โดยที่คนขับรถ ช่วยทานอาหารแทนพวกเรา  พรคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว ที่ไหนได้ ท่านผอ. เรียกพรไปบอกว่า

 "จรีพร พี่ว่าอาหารมื้อนี้ เราอย่าให้ท่านผู้ว่าฯ เลี้ยงพวกเราเลยนะ เพราะท่านมากันแค่สองคนเอง พวกเราตั้งแปดคน พี่ว่าพวกเราเลี้ยงท่านก็แล้วกัน  เธอช่วยจัดการด้วยนะ"

พรฟังแล้วเกือบเป็นลมแน่ะ  อาหารมื้อนี้พิเศษจริง ๆ ราคาแพงมาก จ่ายเสร็จแทบร้องไห้  เบี้ยเลี้ยงพวกเราแทบไม่เหลือค่ะ  พรและเพื่อน ๆ จำ "ปลาตูหนา" ไปจนตายเลยค่ะ  กินก็ไม่ได้กิน กระดูกแขวนคอ   555

อ้อ...พอดี พร มีหน้าที่ดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่างในการเดินทางไปตรวจบัญชีค่ะ  สมัยก่อนเบี้ยเลี้ยงข้าราชการในการเดินทางไปราชการน้อยมาก ไม่เหมือนสมัยนี้ นอนโรงแรมต้องแอบเข้าไปนอน ห้องละสี่คน อย่าให้เขารู้ คนขับรถ ต้องไปขอนอนที่สำนักงานแรงงานจังหวัดที่ไปตรวจบัญชี เบี้ยเลี้ยงต้องเอาของทุกคนมารวมกัน ยกเว้นของคนขับรถ ให้เขาเต็มค่ะ
ต้องจัดสรรค่าใช้จ่ายให้เพียงพอกับการเดินทางในแต่ละครั้งค่ะ

ลุงชัยค่ะ จริง ๆ พรลืมเรื่องนี้ไปนานแล้วนะคะ  ไม่น่าเลย เริ่มมีอาการอีกแล้วค่ะ   555

_______________________________________________________________________________________

[ลุงชัยนรา]

     ครับฟังคุณจรีพรเล่าแล้วน่าสงสารจริงๆ ยิ่งมีอาการเช่นนี้

                                     

_______________________________________________________________________________________

[ลือ]

         "ขอบคุณครับคุณพร....ตอบแทนใจผมทุกอย่างเลย เรื่องปลาตูหนา  เพราะผมก็ไม่กล้ากินครับ.."
              ยิ่งบอกว่าเป็นปลาไหลมีหู ยิ่งนึกถึงคำโบราณ ว่าวันนึง ปลาไหลจะกลายร่างเป็นพังพอน...
         นี่คงพัฒนาได้ระดับนึงแน่นอน  ถึงขั้นมีหู ขึ้นมาแล้ว....
               (ทางเหนือ จะเรียกพังพอนว่า "จอนขุ่ย" ครับ  เรียกแปลกดี)

           เป็นพื้นฐานเดิมของบ้านผม ที่พี่สาวคนโตเป็นคนคลื่นไส้อะไรง่ายๆ...ซึ่งผมก็เคยเขียนเล่าไว้ครั้งนึง ในบ้านหลังเก่า
    ว่าไปดูหนังกลางแปลงกัน  เป็นหนังอินเดีย
           ...ราเชนเดอร์ กุมาร ออกมาเต้นระบำ ฉีกยิ้มหวาน ทาลิปแดงแปร๊ด เต็มจอ
     พี่สาวผมอ้วกออกมาตรงนั้นเลย ... แกว่า ปากพระเอก แดงเลื่อม มันวาว เหมือนไส้เดือนตัวใหญ่ๆ...

        ดังนั้น ที่บ้านผมตอนผมยังเด็ก จะไม่มีรายการ"ปลาหนัง"ในครัว...มีแต่ปลาทะเล ซื้อจากที่แม่ค้าขายหน้าวัดมากิน
                     ปลาน้ำจืด หรือปลาดุกตัวใหญ่ๆ... ปลาสวาย ถึงตัวย่อม ก็หมดสิทธิ์ครับ

              ผมพลอยติดนิสัยมา...ทั้งที่ ก็ชอบกินปลาบ้านๆอยู่นะครับ .... อยากมาก ก็ต้องนู่น ไปขอกินที่บ้านพี่ชาย
    แต่ผัดเผ็ดปลาไหล ถ้าตัวโต หั่นมาชิ้นหนา  ผมก็กินไม่ลง...
         ปลาสวายนี่ ไม่กินเด็ดขาดครับ ....  ผัดเผ็ดปลาดุก ต้องทอดมา ก่อนจะผัด...ถึงจะกิน และอร่อย ชอบมากครับ

           เวลาไปตลาด จะแกงส้มปลาดุกกินเอง-แปลกดี ตอนนี้กินปลาดุกได้แล้ว
                    จะมีแม่ค้าที่ขยิบตา แล้วรู้กันว่า... อาจ๋าน เปิ้นจะเอาปลาดุกตัวน่อยๆ-นิ่วที่สุดในกาละมัง
        1 โล/50 บาท....หั่นชิ้นบางๆ ...บะดีหื้อจิ๊นหนาเน่อ..แยกหื้อเปิ้นเป็น2ถุง เผื่อไว้แก๋งได้ 2 หม้อ.....
                   ( ฮิ ฮิ ... คือ ถ้าปลาดุก ปลาไหล....ผมขอกินตัวเล็กๆครับ)

                เคยอ่านเจอในหนังสือ "ดิฉัน" เล่มเก่าๆมาครับ...คงจะเป็นนางสนองพระโอษฐ์ท่านนึง ได้เขียนเล่าว่า...
        ตอนตามเสด็จไปงานเลี้ยงฯที่ฝรั่งเศส.... เมนูสุดหรู และราคาแพง คือ ปลาไหลตัวเล็กๆ (เหมือนลูกปลาไหล)
          น่าจะนึ่งมาอย่างง่าย และกุ๊กฝรั่งก็ไม่หั่นปลาเลย  เสิร์ฟอย่างดื้อๆ มาทั้งตัว...
                 เห็นในรูป จานนึงมีปลาไหลร่วมสิบตัวครับ มีฝาชีโลหะครอบมาอย่างดี.... บริกรเสิร์ฟแล้ว
         จะเปิดฝาชีที่ครอบให้..โชว์ฝูงปลาไหลตัวย่อมกว่านิ้วก้อยในจาน
                   ท่านผู้เขียน ก็มีอาการเหมือนคุณพร   คือ ไม่ไหวแน่  ข้าพเจ้าไม่กล้ากินจริงๆ....
        แต่แอบสังเกตแขกผู้ใหญ่ชายฝ่ายฝรั่งเศสที่นั่งติดกัน ทานปลาไหลอย่างเอ็นจอยมาก...
             จึงลองขยับเลื่อนจานให้ ถามอย่างสุภาพ ว่าจะรับปลาไหลต่ออีกจานไหม   
                    ฝ่ายโน้นก็ไม่ปฏิเสธเลย รับไปอย่างยินดี....
       (เสียดาย  ผมค้นหนังสือไม่เจอในตอนนี้.... ถ้าเจอ จะถ่ายเรื่องมาแนบให้ครับ เพราะในนั้นมีรูปพร้อมสรรพ)

               ปลาตูหนาหากินยาก....แพงมากด้วย
                         ....เรามาตกปลาไหลกินกันดีกว่า (คลิปตกปลาไหลจากยูทูปครับ)
           http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=B4mTw10H2S8#t=4s
              (ขอบคุณคุณunicorn2513 และ youtube)

_______________________________________________________________________________________