เนียนไว้....
ผับกำลังสนุก...บรรยากาศกันเองมากๆ..
เพลงกระหึ่ม กระหน่ำจังหวะไม่ยั้ง .....
ทุกคนออกดิ้น โยกย้ายกันอย่างลืมโลก ลืมเวลา
แต่ ก. ที่มากับกลุ่มเพื่อนๆ อันได้แก่ ข. ค. ง. จ. และ ฉ. กลับหน้านิ่ว...
ปวดส้วมอย่างแรง...รีบปลีกตัว เดินเลาะซอกไปห้องน้ำ...
พระเจ้า...
ห้องน้ำผับทั้ง 3 ห้อง... มีคนใช้เต็ม-ไม่ว่างซักห้อง
คนจะเกิด 1....
คนจะตาย 1.....
แล คนจะอี้ 1.... ช้างมาฉุด ครุฑมาลาก ก็ย่อมไม่ฟังหน้าไหนทั้งนั้น... ก. หันซ้่าย หันขวา เห็นมีบันไดเล็กๆ แคบๆ ข้างตึก...
ตัดสินใจเดินขึ้นไป...
บันไดมันพา วกไปนั่น วกมานี่...แล้วมากลายเป็น เหมือนห้องเก็บของเล็กๆ
เอาวะ....ขอยืมที่นี่ เป็นสุขาชั่วคราวก่อนเถอะนะ
มันไม่ไหวจริงๆแล้วครับ...
พอชินกับความมืด...ก็เห็นมีรูกลมๆ เล็กๆ ที่กลางพื้นห้อง...เหมาะแท้ๆ
ผ่านพ้นวิกฤตินั้นไปได้แล้ว...ก. ก็ค่อยยังชั่ว
ลงบันไดมาชั้นล่าง แวะล้างชำระที่ห้องน้ำข้างล่างอย่างสบายใจ....ไม่รีบร้อน
ล้างมือไม้ ล้างหน้าตา...หวีผมเผ้า จนดูแช่มชื่น...
เดินผิวปาก ออกมาที่ห้องผับ....เฮ้ย....อะไรกันเนี่ย
เพลงหยุดเล่น ....ทุกอย่างเงียบ ...ไม่มีแขกลูกค้า หรือใคร ตรงนั้นซักคน...
มีแต่เหล่าพนักงาน กำลังช่วยกันทำความสะอาดห้อง อย่างเอาเป็นเอาตาย
"พี่ครับ...นี่ผับเลิกแล้วเหรอครับ ...
ก็นี่มัน ...เพิ่งสามทุ่มกว่าเองนี่ครับ "
"อ้าวคุณ .....ไปอยู่ไหนมา ไม่รู้เหรอ...
ผับก็ต้องเลิกซีคุณ...
ก็อยู่ๆ พัดลมกลางฟลอร์อะ
มันพัดเอาอี้ ที่ไหนก็ไม่รู้...กระเด็น กระดอน เกลื่อนกระจายเต็มห้อง....
โดนกันไปเต็มๆ ทุกคนเลยนะคุณ...." .....เนียนไว้-เนียนไว้....