สโมสรบ้านเพลงไทย > เหะหะ-พาที

ขำขัน สมัยรัชกาลที่ ๕

(1/1)

ภิรมย์:
เป็นเรื่องขำขันในสมัยรัชกาลที่ ๕ ครับ ที่ผู้เขียน(เอนก นาวิกมูล)
ค้นคว้าได้มาจากหนังสือ วชิรญาณวิเศษ ที่พิมพ์ในสมัยนั้น
เอามาลงให้อ่านในรูปแบบต้นฉบับเดิม เพื่อคงอรรถรสในภา
ษาเดิมเอาไว้  รวม  ๓  เรื่อง

     มีสิ่งที่ดีมากเกินไป.- นายเสบะ “เออ คนที่ได้เหรียญตราถึง ๒๗ ดวง
ค่าที่ช่วยเพื่อนมนุษย์มิให้จมน้ำตาย หายหน้าไปไหนหนะ ? ”
  พวกเจ้าท่า: “วันหนึ่งเขาตกน้ำ กำลังติดตราเต็มที่,ฤทธิ์หนักของเหรียญ
ตราเลยถ่วงเขาจมน้ำตาย”
     จาก วชิรญาณ ตอนที่ ๗ เม.ย. ร.ศ. ๑๑๔ หน้า ๗๓๕

     เฒ่าถ่อ: “อ้ายปรอดอันนี้เห็นจะใช้ไม่ได้ต่อไปเสียแล้ว.”
     “มันเสียยังไงท่าน ?”
     “เสียยังไงล่า,ดูถี, วันหนึ่งมันบอกอย่างนี้, พรุ้งนี้มันบอกอย่างนั้น,
 แปลกกันไปแทบทุกวัน.”
    จาก วชิรญาณ ตอนที่ ๗  เม.ย.  ร.ศ. ๑๑๔ หน้า ๗๓๕

     คนซื้อของ “ใช้ไม่ได้,ไม่ดีเลย,ไม่เหมือนตัวอย่าง,ฉันอยากจะได้เงินคืน.”
     พ่อค้า “คืนแคนอไรป่านนี้อิกล่า-“
    คนซื้อของ “อ้าว ก็ไหนสัญญาว่าถ้าไม่ชอบใจจะคืนเงินให้ล่ะยังไงล่า.”
    พ่อค้า “ฉันไปเถียงหรือว่าไม่ได้สัญญา,พูดอไรพ่อเหย พูดจากันตรงๆ
 สิน่า, ก็นี่ฉันชอบใจเงินของพ่อนี่ จะคืนให้ไปยังไงได้ – เปนเงินดีทีเดียว –
 ถ้าเป็นเงินแดงฉันไม่ชอบใจ  ไม่คืนให้ ถึงค่อยว่าผิดสัญญาสิ.”
   จาก วชิรญาณ ตอนที่ ๗  เม.ย. ร.ศ. ๑๑๔  หน้า  ๗๓๕
จากหนังสือ ชวนหัวยุคคุณหลวง ของเอนก นาวิกมูล

ลือ:
ชอบเรื่องปรอด-ปรอท มากที่สุดครับ...
     ผมว่า ตลกดี...
          อ่านตอนนี้ ก็ยังขำ ๆ....
   ตลกได้ข้ามยุค จาก ร.5 มาจนปีปัจจุบันได้ อะครับ

             :61 :61 :61 :61

thong thasae:
เรื่องเหรียญตรา เข้าตำราหมองูตายเพราะงูป่าวอ่ะ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ