พิมพ์

กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ สมัครสมาชิก.
1 ชั่วโมง 1 วัน 1 สัปดาห์ 1 เดือน ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

[ลือ]

              นายขาเดร์ แวเด็ง ศิลปินแห่งชาติ ประจำปี ๒๕๓๖ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน)
      เกิดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๔ ที่ปัตตานี โดยได้เติบโตที่อำเภอรามัน จังหวัดยะลา มีอาชีพหลักเป็นช่างทอง ออกแบบทำทองรูปพรรณต่างๆ ชำนาญการทำแหวนมากเป็นพิเศษ โดยได้เรียนวิธีการทำแหวนจาก "ครูเจาะสาแม" ที่อำเภอรามัน เมื่อตอนอายุประมาณ ๑๘ ปี (ก่อนหน้านั้นเป็นช่างทำตัวถังรถยนต์)
          ปัจจุบันอยู่กับครอบครัวที่บ้านเลขที่ ๒๔๐/๑ หมู่ ๑ ถนนรามโกมุท ตำบลยามู อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี

                             
                                  (ขอบคุณเจ้าของภาพ)

        นายขาเดร์ แวเด็ง มีชื่อเสียงจากการเล่นดนตรีสำหรับรองเง็งที่มี ๑๔ เพลง คือ

            เพลงลาฆูดูวอ
            เพลงเลนัง
            เพลงปูโจ๊ะปีซัง
            เพลงเมาะอินังลามา
            เพลงจินตาซายัง
            เพลงเมาะอินังยาวอ
            เพลงอาเนาะดีดิ๊
            เพลงบุหงารำไป
            เพลงมาสแมเราะห์
            เพลงซัมเป็ง
            เพลงโยเก็ตรองเง็ง
            เพลงซำมาริซำ
            เพลงปุราคำเปา
            เพลงแกแนะอูแด
       นายขาเดร์ แวเด็ง ภูมิใจมากที่มีโอกาสได้บรรเลงดนตรีรองเง็งถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และพระบรมวงศานุวงศ์ นอกจากนี้ยังเคยพาลูกวงไปบรรเลงที่ประเทศมาเลเซียมาแล้ว ซึ่งทางมาเลเซียเคยเสนอให้ขาเดร์ แวเด็ง สอนไวโอลินที่รัฐยะโฮร์ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๒ โดยให้เงินเดือนสูง แต่ขาเดร์ แวเด็ง พอใจที่จะอยู่เมืองไทยมากกว่า
   (ขอบคุณ คณานุรักษ์ดอทคอม:
          http://www.kananurak.com/mcontents/marticle.php?headtitle=mcontents&id=74141 )
          ผมโชคดี ที่สมัยที่สอนอยู่ที่ รร. โพธิ์คีรีราชศึกษา อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี
   ได้มีโอกาสเห็นท่าน และลูกวง มาบรรเลงเพลงเหล่านี้ให้ทางโรงเรียนบันทึกเทปไว้
  เพื่อใช้ประกอบการแสดงระบำพัดในพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาเขต ที่จ.ปัตตานีเป็นเจ้าภาพ
                (ประมาณ 2526-27 ไม่แ่ใจครับ)
   
  1.เพลงเลนัง
       http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=We9mOV-ca8U#t=219s
            (ขอบคุณคุณ BANGSUUN และ youtube)

        (เนื้อเพลงจากความทรงจำเก่าของผม ที่ครูเคยสอนตอนประถมฯครับ...ผิดพลาดขออภัย)
           " เลนัง  สิปากูเลนัง
                เลนัง เลนัง ดิดาลัมดูลัง
                      บูกันซายา ซีมาโบปีนัง
                          ซายามาโบ รอสิอาเนาะปอรัง "

   2.เพลงตารียอเก็ตปาฮัง    ประกอบการแสดงระบำพัด (ตารีกีปัส)
        http://www.youtube.com/watch?v=kJ88gk-GNKY&feature=player_detailpage#t=4s
           (ขอบคุณคุณTheOngkhaphayop และ youtube) 

  3.เพลงลากูดูวอ(LAGUDUA)
      http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=AZ32lbSZxNI#t=12s
        (ขอบคุณคุณ rainnydk และ youtube)

    ขอพ่วง เพลงลาฆูดูวอ ที่บรรเลงโดย เด็กๆวงอาเนาะบุหลัน(ลูกพระจันทร์บรรเลง)
      ซึ่งเป็นนักเรียนโรงเรียนวัดสุวรรณากร ต.บ่อทอง อ.หนองจิก จ.ปัตตานี
           (ผมเป็นศิษย์เก่ารุ่นปู่ตา ของนักเรียนเหล่านี้ครับ...เก่งจริง หลานๆ)
       http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=I8D_iDVFENI#t=7s

                                 

_______________________________________________________________________________________

[ชญาดา]

เพลงแนวนี้ไ่ม่ค่อยได้มีโอกาสฟังเท่าไรค่ะ ก็เป็นเพลงอีกแนวหนึ่งค่ะ   ขอบคุณมากกับเรื่องราวที่นำมาให้อ่านค่ะ

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

     ขอบคุณข้อมูล อ.ลือ ครับที่ชงเรื่องนี้ให้นึกถึงบรรยากาศท้องถิ่น  เพลงลาฆูดูวอ นี้จะนิยมบรรเลงกันแพร่หลายมาก อาจถือเป็นเพลงเอกของวงรองแง็งเลยก็ว่าได้ครับ  รร.วัดสุวรรณากร ยังคงดำเนินต่อเนื่องไปเหมือนเดิมครับ  พวกผมมีหน้าที่คอยให้การช่วยเหลือ ส่งเสริมพัฒนาในหลายๆโอกาสครับ  ครูบาอาจารย์ก็เป็นคนที่คุ้นเคยกันทั้งนั้นครับ
    ตัวโชว์วงอีกคนก็คือ มือเขย่าลูกแซ็กครับ  จะมีลีลาท่าทางโยกโยน หัวส่ายไปมา เร้าใจไปตามจังหวะดนตรี  จะเห็นในคลิปนี้น้องคนที่เขย่าลูกแซ็กสีแดง มีลีลาเขย่าที่มันมากครับ ถ้าได้ไปฟังสดๆจะเร้าใจกว่านี้มากครับ  นอกจากชอบลีลาดนตรีแล้ว ผมจะให้ความสนใจกับมือเขย่าแซ็กเป็นพิเศษด้วยครับ  "ตรีมอร์ กาเซะ บาเยอะ แบลือ" Thank you so much, Bang Leau.

_______________________________________________________________________________________

[ลือ]

ด้วยความยินดีครับ คุณเผ่าพงษ์
         ครูตั้ม -ครูที่สอน วงอาเนาะบูหลันนี้  ผมเคยเห็นแกมา ตั้งแต่ยังเตาะแตะเลยนะครับ...
     (คุณพ่อ คือ ครูวายุ (รร.บุญมีวิทยา) ถึงแก่กรรมนานแล้ว -  คุณแม่ คือ ครูชวนพิศ)
         3ปีืั้ที่ผ่านมา... ผมก็ยังเจอครูชวนพิศ ในงานศพของพี่สาวคนโตของผม ที่วัดสุวรรณากร บ่อทองครับ...
    (คุณพ่อครูชวนพิศ คือจ่ากล่อม..เป็นจ่าตำรวจ ที่มีหน้าที่ขับรถ พาลูกๆตำรวจไปเรียนในตัวเมืองปัตตานี
    ก็สมัยที่ ยังเป็นค่ายตำรวจไงครับ...ที่นั่งรถไปเรียน ก็มี .....ครูชวนพิศ(คุณแม่น้องตั้ม)ซึ่งเป็นลูกของจ่า ...พี่สาวผม(คนที่เขียนเล่าเรื่อง พนมเทียน) .....และอีกคน เป็นคนที่คุณเผ่าพงษ์คงเดาถูก....
         ครับ .....คือ คุณแป๊ด-ชัชฎาภรณ์ รักษณาเวช ลูกผู้กำกับพิชิต นั่นเอง ...จะนั่งติดกับพี่สาวผม แต่เป็นรุ่นน้อง ซักปี 2 ปีนะครับ)

                 
        วงของน้องตั้ม.....
               พี่พร(แฟนพี่ยะ) เป็นคนบอกผมเองครับ ว่าให้ติดตามดู...

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

       อ้อครับ...ช่วงเวลาดังกล่าวผมก็อยู่แถวๆนี้ครับ  ลองนึกทบทวนดูแล้วก็ยังคลับคล้ายคลับคลาว่าอาจจะ (ไม่ยืนยันนะครับ) เคยทราบว่ามีการจัดงานศพคนบ่อทองดั้งเดิม ที่มีคนรู้จักกันดีแถวนั้น ผมก็จำไม่ค่อยได้แล้ว  ที่แท้งานพี่สาวครูลือเองหรอกหรือครับแหมแย่จัง  โดยมากถ้ามีงานแบบนี้ผมจะรู้ได้จากการถามเจ้าอาวาสเอา  ซึ่งผมจะแวะคุยสาระทุกข์สุขดิบกับท่านอยู่บ่อยๆ  ผมคุ้นเคยกับท่านตั้งแต่ท่านยังเป็นพระลูกวัดธรรมดาๆ  โดยท่านจะบอกกล่าวเล่าความเป็นไปของสังคมชาวบ้านบ่อทองให้ผมทราบเรื่องราวต่างๆ ให้ฟังเสมอๆ

_______________________________________________________________________________________

[ลือ]

1.เจ้าอาวาส ก็คือท่านรัญ...
     เป็นเพื่อนเรียน รร.วัดสุวรรณากร รุ่นเดียวกับพี่สาวผม ซึ่งเป็นน้องสาวของคนที่เป็นแฟนพี่ยะอีกทีครับ
       -พี่สาวคนนี้ แก่กว่าผม 4 ปี(แฟนพี่ คือพี่สมคิด-ทหาร)...
           ช่วงงาน... พี่สาวก็พาผม ไปแวะหาท่านรัญที่กุฏิ...ผมจำท่านรัญได้ดี เพราะท่านตัวเล็กมาแต่ไหนแล้ว
        ท่านรัญจะเป็นเพื่อนที่สนิท รักใคร่กับพี่สาวผมมาก..วันจะกลับ ท่านให้ปลาหลังเขียวสวรรค์ผม มาห่อใหญ่
     ส่วนพี่สาวนั้น ท่านให้อย่างพิเศษ...
              ผมกลับมาเชียงใหม่ ก็ส่งยาผงแป้งติ๊กต็อกซ์ ทาแก้เห็บหมา มาให้ท่านทางพัสดุครับ

2. เอ...นี่เราได้เจอกัน ในงานศพพี่สาวผมไหมละครับนี่...อิ อิ   
            ดูๆ ชักใกล้ตัวเข้า...
      เพราะทหารก็มาในวัดเยอะนะครับ ก็พี่ยะ เป็นพี่เขยผม...พวกพี่ถม พี่ต๋อง พี่บุญเสริม พี่แต๋ว(ที่เคยขายส่งหนังสือพิมพ์ เดี๋ยวนี้ทำงานเป็นเทศบาล)...ก็มา 
        ดนตรีที่เล่น ก็วงครูชวนพิศ-แม่ของน้องตั้มครับ
        ส่วนญาติทางน้องสาวแม่-คือ น้าผม ....จะมาจากสงขลากัน แทบหมดร้านบุญเรียม แหลมสนอ่อน สมิหราครับ
          ฝ่ายพี่ชาย-คนที่ติดกับผม ก็มีเพื่อนสายเบญจมราชูทิศ และรามคำแหง มากันเยอะอยู่...
             ผมนั้น มีพี่รายิ-ชาวมุสลิม มานั่งดักรอที่วัด วิ่งเข้ากอดกันเลย เพราะเป็นพี่เป็นน้อง ที่รักกันมาก
               แล้วพี่รายิ ก็โทรเรียกเพื่อนสายโพธิ์คีรีราช ให้เอารถมารับ พาผมไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า....
          ที่ผมไม่ได้กลับไป เกือบ 26 ปีเต็ม...
                     

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

       อ้อ...ที่แท้ก็มีเพียงคนเดียวจริงๆ ที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยก็คือคนเชียงใหม่นี่เอง ผมขอแสดงความเสียใจกับพี่สาวของท่านด้วยนะครับ  ร้านขายข้าวแกงอิสลามตรงประตูทางเข้าวัดบ่อทอง  ก๊ะแวเจ้าของร้านแกรู้จักชอบพอกับผมดีครับ  เห็นกันมานานตั้งแต่สมัยที่ผมมาอยู่บ่อทองใหม่ๆ แล้ว  เมื่อใกล้วันรายอปีที่แล้วผมพาเพื่อนมุสลิมมากินข้าวที่ร้านแก  ก๊ะถามผมว่าหายหน้าไปไหนตั้งนานล่ะ  ผมยิ้มดีใจที่แกยังไม่ลืมผม  (แต่ผมซิแย่ดันนึกชื่อแกไม่ออกเก็บไว้ในใจ รอถามคนอื่น)  ส่วนพี่แต๋วแกเป็นสตรีเหล็กจริงๆครับ  เดี๋ยวนี้เป็นรองนายกฯ ใหญ่แล้วครับ  ผมเชียร์แกอยู่ให้เป็นนายกบ่อทองแบบ นางมากาเร็ต เท็ตเช่อร์  ส่วนในวันงานพี่สาวผมว่านายกเดร์ บ่อทอง ก็น่าจะมานะครับ
     สำหรับหลวงรัญฯ ผมได้มีโอกาสช่วยเหลือแกอยู่เรื่อยๆตามโอกาสที่เหมาะสมนะครับคนบ่อทองและชาวค่ายฯ ในอดีตอยู่กันเสมือนญาติพี่น้องเลยครับ  เพราะหลายๆท่านในค่ายฯ ก็ออกไปทำมาหากินรอบๆค่ายนั้นเอง เป็นเขยเป็นสะใภ้กันก็มาก แถมคนนอกค่ายก็แอบมาหา (หัวกระสุน) ไปขายก็มีบ้างเหมือนกันครับ...อิอิอิ
      ขอบคุณครับครูลือ ที่ได้เจอกันทางเน็ตบ้านเพลงไทย  แล้วบังเอิญท่านมากระตุ้นต่อมความทรงจำของผมในปัตตานี  โดยเฉพาะบ้านบ่อทองแห่งความหลัง ถึงแม้ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของผม  แต่ที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านแห่งที่สองที่ผมรักและผูกพันธ์อย่างไม่มีวันลืมเลือนครับ

_______________________________________________________________________________________