สโมสรบ้านเพลงไทย > ห้องสันทนาการ

มาฟังเพลงบรรเลงสไตล์ร็องเง็ง Rong-Ngeng จากครูขาเดร์ ศิลปินแห่งชาติ ปี 2536

<< < (2/2)

ลือ:
1.เจ้าอาวาส ก็คือท่านรัญ...
     เป็นเพื่อนเรียน รร.วัดสุวรรณากร รุ่นเดียวกับพี่สาวผม ซึ่งเป็นน้องสาวของคนที่เป็นแฟนพี่ยะอีกทีครับ
       -พี่สาวคนนี้ แก่กว่าผม 4 ปี(แฟนพี่ คือพี่สมคิด-ทหาร)...
           ช่วงงาน... พี่สาวก็พาผม ไปแวะหาท่านรัญที่กุฏิ...ผมจำท่านรัญได้ดี เพราะท่านตัวเล็กมาแต่ไหนแล้ว
        ท่านรัญจะเป็นเพื่อนที่สนิท รักใคร่กับพี่สาวผมมาก..วันจะกลับ ท่านให้ปลาหลังเขียวสวรรค์ผม มาห่อใหญ่
     ส่วนพี่สาวนั้น ท่านให้อย่างพิเศษ...
              ผมกลับมาเชียงใหม่ ก็ส่งยาผงแป้งติ๊กต็อกซ์ ทาแก้เห็บหมา มาให้ท่านทางพัสดุครับ

2. เอ...นี่เราได้เจอกัน ในงานศพพี่สาวผมไหมละครับนี่...อิ อิ   
            ดูๆ ชักใกล้ตัวเข้า...
      เพราะทหารก็มาในวัดเยอะนะครับ ก็พี่ยะ เป็นพี่เขยผม...พวกพี่ถม พี่ต๋อง พี่บุญเสริม พี่แต๋ว(ที่เคยขายส่งหนังสือพิมพ์ เดี๋ยวนี้ทำงานเป็นเทศบาล)...ก็มา 
        ดนตรีที่เล่น ก็วงครูชวนพิศ-แม่ของน้องตั้มครับ
        ส่วนญาติทางน้องสาวแม่-คือ น้าผม ....จะมาจากสงขลากัน แทบหมดร้านบุญเรียม แหลมสนอ่อน สมิหราครับ
          ฝ่ายพี่ชาย-คนที่ติดกับผม ก็มีเพื่อนสายเบญจมราชูทิศ และรามคำแหง มากันเยอะอยู่...
             ผมนั้น มีพี่รายิ-ชาวมุสลิม มานั่งดักรอที่วัด วิ่งเข้ากอดกันเลย เพราะเป็นพี่เป็นน้อง ที่รักกันมาก
               แล้วพี่รายิ ก็โทรเรียกเพื่อนสายโพธิ์คีรีราช ให้เอารถมารับ พาผมไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า....
          ที่ผมไม่ได้กลับไป เกือบ 26 ปีเต็ม...
                     

เผ่าพงษ์ ปัตตานี:
       อ้อ...ที่แท้ก็มีเพียงคนเดียวจริงๆ ที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยก็คือคนเชียงใหม่นี่เอง ผมขอแสดงความเสียใจกับพี่สาวของท่านด้วยนะครับ  ร้านขายข้าวแกงอิสลามตรงประตูทางเข้าวัดบ่อทอง  ก๊ะแวเจ้าของร้านแกรู้จักชอบพอกับผมดีครับ  เห็นกันมานานตั้งแต่สมัยที่ผมมาอยู่บ่อทองใหม่ๆ แล้ว  เมื่อใกล้วันรายอปีที่แล้วผมพาเพื่อนมุสลิมมากินข้าวที่ร้านแก  ก๊ะถามผมว่าหายหน้าไปไหนตั้งนานล่ะ  ผมยิ้มดีใจที่แกยังไม่ลืมผม  (แต่ผมซิแย่ดันนึกชื่อแกไม่ออกเก็บไว้ในใจ รอถามคนอื่น)  ส่วนพี่แต๋วแกเป็นสตรีเหล็กจริงๆครับ  เดี๋ยวนี้เป็นรองนายกฯ ใหญ่แล้วครับ  ผมเชียร์แกอยู่ให้เป็นนายกบ่อทองแบบ นางมากาเร็ต เท็ตเช่อร์  ส่วนในวันงานพี่สาวผมว่านายกเดร์ บ่อทอง ก็น่าจะมานะครับ
     สำหรับหลวงรัญฯ ผมได้มีโอกาสช่วยเหลือแกอยู่เรื่อยๆตามโอกาสที่เหมาะสมนะครับคนบ่อทองและชาวค่ายฯ ในอดีตอยู่กันเสมือนญาติพี่น้องเลยครับ  เพราะหลายๆท่านในค่ายฯ ก็ออกไปทำมาหากินรอบๆค่ายนั้นเอง เป็นเขยเป็นสะใภ้กันก็มาก แถมคนนอกค่ายก็แอบมาหา (หัวกระสุน) ไปขายก็มีบ้างเหมือนกันครับ...อิอิอิ
      ขอบคุณครับครูลือ ที่ได้เจอกันทางเน็ตบ้านเพลงไทย  แล้วบังเอิญท่านมากระตุ้นต่อมความทรงจำของผมในปัตตานี  โดยเฉพาะบ้านบ่อทองแห่งความหลัง ถึงแม้ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของผม  แต่ที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านแห่งที่สองที่ผมรักและผูกพันธ์อย่างไม่มีวันลืมเลือนครับ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว