สโมสรบ้านเพลงไทย > ห้องสันทนาการ
มะไฟกา
ลือ:
:90
ถูกต้องครับ....ต้องเรียกเผ่า "เย้า " ว่า " เมี่ยน"...
ชุดของเผ่านี้ สวยมากๆที่สุด ก็ว่าได้ครับ
ปักลายได้ลงตัว ไม่มากไปอย่างของม้ง
ฮิ ฮิ...ผมก็พยายามนึก-แต่นึกไม่ออก ว่าลืมเผ่าไรไป....555
ขอบคุณมากครับ คุณเหมยขาบ :52
ชบาบาน:
เห็นภาพแล้วเปรี้ยวปากน้ำลายสอจี๊ดๆ ฮ่า...ฮ่า...
เผ่าพงษ์ ปัตตานี:
ไอ้ลูกแดงแจ๋ดกๆ แบบนี้ผมเองยังไม่เคยเจอนะครับลุงชัย ทั้งๆที่บ้านอยู่ทางใต้แท้ๆ ต้องขอสารภาพตรงๆครับ ผมได้รับความรู้จากการที่ตัวเองไม่ค่อยได้สนใจใฝ่รู้สักเท่าใดนัก เพราะมัวแต่สนใจใฝ่กินเสียมากกว่า จากข้อมูลของลุงชัย คนบ้านเรา ที่ได้นำเสนอมาเยอะแยะเสมอมา นักเรียนโข่งอย่างผมขอประเมินค่าอาจารย์ได้เต็มเลยครับ
ในอดีตอันหวานชื่นตอนที่ผมยังเป็นพระรามเดินดง (แม็ทละประมาณ 2 - 3 เดือน) ตามบริเวณชายแดนเขตติดต่อกับมาเลเซีย ในเทือกเขาที่ครอบคลุม จชต. นั้นแหละครับ ทางใต้เขาเรียก"ป่าแก่" ไม่มีใครเคยเข้าไปได้ ยังมีร่องรอยสิงสาราสัตว์ใหญ่ๆ เช่น ช้าง เสือ เป็นต้น และผมได้มีโอกาสพบเจอธรรมชาติที่แปลกๆ มากมายครับ ต้นไม้ใหญ่ๆประมาณ 4-5 คนโอบก็มี เช่น ต้นหลุมพอ ตะเคียนทอง สยา ฯลฯ ลองนึกมโนภาพเพชรพระอุมา ของพนมเทียน ก็คงจะใกล้เคียงมากๆเลย (ยกเว้นแงซายไม่มี) ผมว่าหลายๆคนคงไม่มีโอกาสได้พบเจอสิ่งที่ผมก็อธิบายไม่ถูกอย่างแน่นอนครับ เรื่องนี้ลุงชัย คงน่าจะพอรู้มาบ้างนะครับ
ปัจจุบันผมว่าธรรมชาติเหล่านี้น่าจะจางหายไปกับผู้คนที่เพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็ว บุกรุกทำลายป่า เพื่อทำสวนยางอันเป็นพืชเศรษฐกิจกันหมดแล้ว ทุกวันนี้ถ้าใครหลงป่าสังเกตุไม่ยากครับ ถ้าเป็นป่าแก่รกทึบชัดเจน คือ ฝั่งมาเลเซีย แต่ถ้าล้านเลี่ยนเตียนโล่งเป็นสถาพป่าอ่อน แน่นอนบ้านคือบ้านเรา เช็คพิกัดง่ายนิดเดียวครับ 555
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version