บ้านคนทางใต้ตามบ้านนอกสมัยก่อนๆก็คล้ายๆแบบนี้ครับ แต่เขาจะทำปราณีตกว่านี้ บางทีก็ปลูกเป็นขนำในสวนยางพารา วัสดุเป็นเสาไม้เนื้อแข็งฝังในดิน หรือมีตอม่อปูนแบบสั้นๆ(ตีนช้าง)รองรับกันไม้เสาผุได้ง่าย ยกใต้ถุนสูงแต่ไม่สูงมาก(กันน้ำท่วม) หลังคามุงใบเหรงเย็บเป็นตับ ฝากั้นไม้ไผ่สาน (ลายขัดแตะ/ลูกแก้ว) ฟากปูด้วยไม้หมากขูดเปลือกออกแล้วผ่าเป็นซี่ๆ บันไดไม้เนื้อแข็งมี 3-5 ขั้น บางบ้านตอนกลางคืนจะชักเก็บบนบ้าน กลางคืนใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าด มีหมา(ขี้เรื้อน)นอนเฝ้าใต้ถุนเป็น รปภ.ประจำตระกูลอีกตัว บางทีก็ใช้ประโยชน์ในการ"ยิกแลนควน"เอามาคั่วเผ็ดกินได้ด้วย ตอนเด็กๆผมกับน้องเคยไปนอนกับพ่อแม่ในสวนยางด้วยคฤหาสถ์แบบนี้บ่อยลมเย็นดี เวลาฝนตกกระทบหลังคาใบเหรงฟังแล้วเพลินใจนอนหลับสบาย ส่วนผู้ใหญ่นอนก่ายหน้าผากเพราะกรีดยางไม่ได้ไปอีกหนึ่งวัน
