หลวงตากำลังลงสีให้บรรดากระปุกออมสิน ที่เตรียมไว้แจกเด็กๆ
ถึงอายุจะ ๙๑ ปีแต่มือไม้หลวงตายังคงนิ่ง มั่นคงอยู่เสมอ
พระสงฆ์ที่ไม่มีกิจอันใด ก็จะมาช่วยกันทำกระปุกออมสิน กลลวงของหลวงตา ๓ “เอาละ...ทีนี้ใครชอบกินน้ำขวดบ้าง ที่มันหวานๆ ซ่าๆ น่ะ ยกมือ
ขึ้น” หลวงตาเปิดประเด็นใหม่
เด็กๆ ยกมือพึ่บ สงสัยว่าหลวงตาถามทำไม หรือว่าจะแจกน้ำขวด
เด็กๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ในใจหวังเต็มที่ แต่เปล่า หลวงตาพูดต่อ
“กินวันละกี่ขวด ๓ ขวด ๒ ขวด ขวดหนึ่ง ....ขวดละเท่าไหร่ ๖ บาท
(สมัยนั้น)วันละ ๖ บาทเดือนละ ๑๘๐ บาทปีละเท่าไหร่คิดดู สิบปีเท่าไหร่
ยี่สิบปีเท่าไหร่โอ๊ย ....เงินชักเยอะ..คิดไม่ถูกแล้ว ....งั้นหลวงตาให้ออมสิน
ดีกว่า ต่อไปถ้าหิวน้ำเอาเงินหยอดออมสิน ๕๐ สตางค์ แล้วไปกินน้ำต้ม
น้ำฝน น้ำสะอาดแทน พอหยอดสตางค์เต็มเอามาแลกหลวงตา สตางค์ไป
ฝากธนาคารเลย แล้วหลวงตาให้กระปุกใบใหม่ไปแทน เห็นมั๊ย ..นั่นเด็กๆ
เขาเอามาแลก ได้เงินเป็นร้อยเป็นพัน พวกเราทำได้มั๊ยล่ะ” หลวงตาแกล้ง
ท่าทาย
เด็กๆ กวาดตามองไปยังกองกระปุกออมสินที่แตกๆ ข้างโรงปั้นตาม
ที่หลวงตาบอก แทบทุกตัวมีลายมือโย้เย้ เขียนชื่อเจ้าของและจำนวนเงิน
ที่หยอดไว้ ...๒๘๘ บาท... ๑๐๕๖ บาท
ต้องทำได้ เด็กๆ หลายคนเริ่มฮึด คนอื่นยังทำได้เลย
ถึงตอนนี้ญาติโยมผู้ใหญ่ พ่อแม่ พี่ป้าน้าอาที่พาเด็กมา นั่งอมยิ้มกัน
เป็นแถว ในใจนึกยินดี
“เด็กๆ เคยเห็นคนกินเหล้ามั๊ย” หลวงตาเปิดประเด็นใหม่อีกแล้ว
เด็กบางคนหันไปมองหน้าพ่อ
“กินเหล้ามันดีมั๊ยล่ะ ..หือ” หลวงตาถามอีก
เด็กมองหน้าพ่อ “ว่าไงดีพ่อ ดีไม่ดี”
“ของที่เขาหวงห้าม ไปทำของเขาเสีย ไปลัก ไปขโมยเขาดีมั๊ย” หลวง
ตาไปเรื่องอื่นต่อ
“ไม่ดีครับ” ...”ไม่ดีค่ะ”
“แล้วกลับไปบ้านนี่ ถ้าหิว เข้าเล้าไก่ จับมาเชือดให้ตาย กินให้อร่อย
ไปเลย บาปมั๊ย” .. เด็กตอบ “บาปครับ”
“เอาหล่ะ ..สุดท้ายหลวงตาจะบอก ลูกคนมีกี่ชนิด รู้มั๊ย สองชนิด
ลูกชายกับลูกหญิง ลูกดีกับลูกเลว บางคนพ่อแม่ดี๊ดี ลูกก็ดีเหมือนกันเอา
อย่างพ่อแม่ บางคนพ่อแม่ดี แต่ลูกเลวไปติดยา เล่นการพนัน ไหวเหรอ
อย่างนี้ บางคนพ่อแม่เก่ง ลูกเก่งกว่าก็มี อันนี้ไม่สำคัญ ยังมีลูกที่ทำให้
พ่อแม่น้ำตาตกก็มีนะ แต่ลูกที่ดีที่สุด ประเสริฐที่สุด คือลูกที่เชื่อฟังพ่อแม่”
“เด็กๆ ต้องรู้นะ บาปกรรมที่สุดของชาวพุทธมี ๕ อย่าง ฆ่าพ่อ ฆ่า
แม่ ฆ่าพระอรหันต์ ทำพระพุทธเจ้าให้ห้อเลือด ทำสงฆ์ให้แตกแยกกัน พ่อ
แม่ก็เปรียบเหมือนพระอรหันต์ของลูก ..งั้นหลวงตาถามจริงๆ ใครไม่เคย
ทำให้พ่อแม่โกรธบ้างยกมือขึ้น ... ไม่มีเลยสักคน งั้นโกรธสักกี่หนกัน”
๑.. ๒.. ๓.. ๔.. ๑๐..๑๕... เสียงหัวเราะแหะๆ ตามมา หลังจากไล่
นับนิ้วไปหลายรอบ
“นับไม่ถ้วนล่ะ.สิ .....แบบนี้ไม่กราบขอโทษไม่มีหาย เพราะฉะนั้น
ด้วยกาย วาจา ใจ ต่อไปเด็กๆ จะเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ไม่ทำพ่อแม่ทุกข์
ใจ บาปกรรมหายหมดเลยละทีนี้ กราบพระอรหันต์ต่อหน้าหลวงตาได้
มั๊ย”
เด็กๆ หันกลับไปก้มกราบพ่อกราบแม่อย่างว่าง่าย คนเป็นพ่อเป็น
แม่ก็นั่งยิ้มหน้าบาน ทั้งปลื้มทั้งปิติ
“เอาเลย หยิบไปเลย เลือกเอา จะเอากระปุกไหน แบตแมนก็มี คาง
คก กบ ฮิปโปตัวโตก็ดีกินเก่ง เอาไปแล้วรีบๆ หยอดให้เต็มไวๆ แล้วเอา
มาแลกใบใหม่ หลวงตาให้อีก” ได้เวลาที่เด็กๆ รอแล้ว
เด็กๆ เลือกกันไม่ถูกเลย นี่ขนาดบางคนเล็งไว้แล้วนะ ว่าจะเอาตัว
ไหน แป๊ปเดียวของหมดไม่พอแจก หลวงตาก็เดินจีวรปลิวไปหยิบมาเพิ่ม
อีก เด็กๆ บางคนเห็น นึกเสียดาย ตัวใหม่ที่หลวงตาเอามาเด็ดกว่าในมือ
ซะอีก ...ทำไงดีล่ะทีนี้....
จบตอน ๓
ผู้เขียน
หัวข้อ: หลวงตาไสว แสงแห่งธรรมนำใจดวงน้อย...๓ (อ่าน 8714 ครั้ง)