บ้านเพลงไทย ความภูมิใจของคนไทยรักษ์เพลง
สโมสรบ้านเพลงไทย => เหะหะ-พาที => ข้อความที่เริ่มโดย: ภิรมย์ ที่ เมษายน 28, 2013, 08:57:58 PM
-
มีมาฝากหลายเรื่องจ๊ะ ถ้าลงทีละเรื่องอีกสิบปีก็ไม่หมด
เรื่องสองแง่ง(ของดีมีไม่มาก)
ธูป "วุ้ย, พี่ทิดจ๊ะ,เล่านิทานสนุกนัก,เชิญเล่าให้พวกเราฟังอีกสิ,ฉัน
อยากฟั้ง อยากฟัง,แม่เหล่านี้ก็อยากฟัง."
ทิด "เรื่องสองแง่ง หล่อนได้เคยฟังแล้วหรือยังจ๊ะ ?"
ธูป "ยังจ๊ะ ยังจ๊ะ,เล่าไปซี,พี่"
ทิด "แง่ง, แง่ง."
:16
เรื่องหยุด
ทหารยามเยอรมันรักษาป้อม ร้องบอกกับคนพลัดตกจากเรือเหาะ
ที่กำลังหัวปักอยู่ในอากาศโโยเสียงเด็ดขาดว่า
"หยุด ! หาไม่ข้ายิงทันที่ !"
:16
เรื่องวันทยาหัตถ์
นายทหารชั้นนายร้อยผู้หนึ่ง เป็นผู้เคร่งครัดในการรักษาวินัย พล
ทหารนายหนึ่งเดินผ่านมาไม่กระทำวันทยาหัตถ์ นายร้อยตามไปจับ
มาลงโทษ ให้วันทยาหัตถ์ ๕๐ ครั่ง
นายพันผู้หนึ่ง เดินมาพบเข้า ถามว่า "อะไรกัน ?"
นายร้อย "พลทหารผู้นี้ผิดวินัย,เมื่อเดินผ่านผู้มียศเหนือตน,ไม่กระ
ทำวันทยาหัตถ์, ผมจึงทำโทษให้วันทยาหัตถ์ ๕๐ ครั้ง
เพื่อให้เป็นการเข็ดหลาบ"
นายพัน "ดีแล้ว ท่านเป็นผู้รู้จักวินัยดีมาก แต่ตามวินัยของทหาร
มีอยู่ว่าถ้าผู้ใดกระทำวันทยาหัตถ์ให้จะต้องวันทยาหัตถ์
ตอบทุกครั้ง เพราะฉนั้นเพื่อเป็นการเข็ดหลาบและยุติ
ธรรม ขอให้ท่านกระทำวันทยาหัตถ์ตอบพลทหารผู้นั้น
๕๐ ครั้ง"
:16
จากหนังสือ ชวนหัวสมัยคุณปู่
โดย เอนก นาวิกมูล
-
ก็ยังตลก..
ขำ หึ หึ .....ได้ถึงทุกวันนี้นะครับ
-
เราไม่อาจรู้ได้ว่ามุขเหล่านี้ในสมัยนั้นมันขำขนาดไหน อย่างเราอ่าน
แล้วก็แค่ หึ หึ อย่างที่คุณลือว่า ใครจะรู้ตอนนั้นอาจลงไปกลิ้งเลยก็ได้
มีหลายเรื่องอ่านเป็น ๑๐ รอบ ยังไม่เข้าใจว่ามุขมันคืออะไร เลยไม่
สามารถขำได้ คงเพราะสภาพบ้านเมือง สังคม ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้
คนยุคนั้นกับยุคนี้ต่างกัน มุมมองในเรื่องขำขันเลยต่างกันไปบ้าง
เคยคิด จะเอาเรื่องขำที่ไม่ขำมาลง ให้สมาชิกช่วยกันวิเคราะห์ดู ว่า
อะไรคือมุขของเรื่องที่เค้าต้องการให้ผู้ที่ได้อ่านรู้สึก "ขำ" เกรงสมาชิก
จะว่าเอาอะไรมาให้อ่านไม่เห็นขำเลย
ส่วนเรื่องที่พอได้ จะค่อยๆ เอามาลง ถึงจะแค่ หึ หึ ก็คิดว่าเป็นกรณี
ศึกษาล่ะกัน