เอาข้อมูลจากลุงชัยมาต่อยอด หาภาพงามๆ มาให้ชมกันครับ
"ขนมกระโดดแทง เรียกตามภาษามาลายูว่า "ลมปัต ตีกัม" คนปัตตานีเรียกว่า "ลอปะ ตีแก" ก็แปลว่า "กระโดดแทง" นั่นเอง เป็นขนมหวานที่ขึ้นชื่อและอร่อยมีขายทั้งฝั่งไทย และมาเลเซีย ชื่อเดียวกันเลย เพราะมีส่วนผสมของใบเตย ทำด้วยข้าวจ้าว ทานกับน้ำตาลแว่น หรือน้ำตาลปิ๊บ ราดด้วยกะทิ อร่อยมั๊ก มาก"
(http://image.free.in.th/z/if/821x5.jpg) (http://pic.free.in.th/id/20298bcf88c3f834a2ee62a2460c2de0)
หน้าตาเป็นอย่างนี้ครับ
(http://image.free.in.th/z/ij/43yfw.jpg) (http://pic.free.in.th/id/10314b41098296c76a5257f9652d74c4)
แบบนี้ราดหน้าด้วยกะทิ
(http://image.free.in.th/z/ib/4w6as.jpg) (http://pic.free.in.th/id/777b85917e3ec9becad159ece1026443)
ภาพสุดท้าย รอยยิ้มอันสดใสของสาวชาวมุสลิมครับ
นึกถึงเรื่องทำขนม ทำอาหาร ผมเองยังเสียดายเวลาที่ผ่านตั้งแต่เด็กจนกระทั้ง
คุณแม่จากไปเมื่อ ๓ ปีก่อน ท่านเก่งมากในเรื่องการทำอาหาร ทั้งคาว ทั้งหวาน ขนาดว่า
บรรดาญาติๆ ถ้ามีการงานอันใด ต้องมาให้ท่านเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการเตรียมอาหาร
ทั้งคาว ทั้งหวาน กระทั่งที่วัดใกล้บ้านก็เช่นกัน ลองถ้ามีงานบุญ ต้องทำอาหารบริการ
ญาติโยม ท่านต้องไปช่วยเสมอ
อีกอย่างที่คุณแม่ชำนาญมากก็คือ การเย็บผ้า ตัดเสื้อ ตอนที่แต่งกับคุณพ่อใหม่ๆ
ท่านรับจ้างเย็บเสื้อโหลครับ มีลูกน้อง ๒-๓ คน ช่วงนั้นบรรดาลูกๆไม่ต้องซื้อเสื้อ ซื้อ
กางเกง คุณแม่ตัดเองโดยเอาเศษผ้าที่เหลือมาเย็บเป็นผืนใหญ่ แล้วตัดเป็นเสื้อกางเกง
ให้ลูกๆใส่ ดังนั้นเสื้อกางเกงแต่ละตัวจะมีตัวเดียวในโลก หาที่อื่นไม่ได้ทั้งลาย ทั้งสีไม่เหมือน
กันสักตัว
ที่ผมว่าเสียดาย ก็คือผมไม่ได้พยายามที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ความรู้ต่างๆ จากท่านเลย
พี่น้องผมทุกคนก็เหมือนกันไม่มีใครสนใจเลย มานึกเอาตอนนี้ก็สายไปซะแล้ว