บ้านเพลงไทย ความภูมิใจของคนไทยรักษ์เพลง

สโมสรบ้านเพลงไทย => ห้องสันทนาการ => ข้อความที่เริ่มโดย: ชญาดา ที่ เมษายน 26, 2013, 03:31:30 PM

หัวข้อ: แม่นาคพระโขนง ฉบับปี พ.ศ.2502
เริ่มหัวข้อโดย: ชญาดา ที่ เมษายน 26, 2013, 03:31:30 PM
แม่นาคพระโขนง [2502] (http://www.youtube.com/watch?v=arCmo6hFN6U#)
ขอบคุณ rottenheaddog1 กับหนังเรื่องนี้ด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: แม่นาคพระโขนง ฉบับปี พ.ศ.2502
เริ่มหัวข้อโดย: น้องนางบ้านนา ที่ เมษายน 26, 2013, 05:18:56 PM
ยังจำได้ดูหนังแม่นาคในยุคนั้นราวปี251*....มีการตั้งโต๊ะบูชาเลย..
พาลนึกเลยไปถึงละครผีคณะ-นกฮูก-ด้วย
หัวข้อ: Re: แม่นาคพระโขนง ฉบับปี พ.ศ.2502
เริ่มหัวข้อโดย: ชญาดา ที่ เมษายน 26, 2013, 07:39:03 PM
ดูหนังไทยเรื่องแม่นาค รุ่่นที่คุณปรียา รุ่งเรือง เล่นเป็นนางเอก  น่ากลัวมาก  เวลาเป็นผีโผล่มาที่หน้าต่าง  เด็ก ๆ ก็พลอยกลัวกันไปหมด ค่ะ
หัวข้อ: Re: แม่นาคพระโขนง ฉบับปี พ.ศ.2502
เริ่มหัวข้อโดย: เผ่าพงษ์ ปัตตานี ที่ เมษายน 26, 2013, 11:56:18 PM
    รู้สึกจะเกิดหรือโตไม่ทันเวอร์ชั่นนี้ครับ แต่ฟังแม่เล่าให้ฟังน่ากลัวมากครับ ผมเคยไปไหว้แม่นาคที่วัดนี้ที่พระโขนงตอนมาอยู่กรุงเทพฯใหม่ๆครับ ประมาณปี 2518 รู้สึกแปลกๆดี
หัวข้อ: Re: แม่นาคพระโขนง ฉบับปี พ.ศ.2502
เริ่มหัวข้อโดย: ภิรมย์ ที่ เมษายน 27, 2013, 07:46:27 AM
     ผมว่าหนังผีสมัยนี้หลายเรื่องสร้างได้น่ากลัวกว่าสมัยก่อนมากนะครับ
แต่ก็แปลกใจ ทำไมสมัยก่อนเวลาเราดูหนังผี จะรู้สึกกลัวมากทั้งๆที่สมัย
นั้นหนังผีจะมีฉากตลกแทรกอยู่เยอะ   โดยเฉพาะฉากหนีผีคลาสสิดของ
ไทยเราที่ชาติอื่นไม่มี(สงสัยคิดไม่เป็น)
     อาจเป็นเพราะเรายังเด็ก มีความคิดว่าผีอาจจะมีจริงก็ได้ พวกผู้ใหญ่
ก็ชอบเป่าหูเราอยู่เรื่อยๆ ว่าให้ระวังผีหลอกมั่ง ผีหักคอมั่ง สารพัด  เวลา
ที่เราดื้อ ห้ามแล้วไม่ฟัง
หัวข้อ: Re: แม่นาคพระโขนง ฉบับปี พ.ศ.2502
เริ่มหัวข้อโดย: เผ่าพงษ์ ปัตตานี ที่ เมษายน 27, 2013, 10:25:28 AM
     เรื่องราวผีสางนางไม้เป็นของคู่กับคนไทยมาช้านานครับท่านภิรมย์  สมัยก่อนเวลาดูหนังผีพวกเราเด็กๆจะต้องเอามือสองข้างปิดหน้า แล้วค่อยๆแง้มแอบดูทางร่องนิ้วเอา  เวลาช่วงที่ผีไล่อาละวาดมากๆ หรือโผล่ใบหน้าเละๆออกมา เราจะปิดตาด้วยฝ่ามือแน่นมาก แล้วค่อยมาถามเพื่อนทีหลังว่าตอนที่ผ่านมาเป็นไงบ้าง  อิอิอิ 
    ส่วนผมชอบตอนที่ดาวตลกวิ่งหนีผีลงโอ่งน้ำแล้วปิดฝาโอ่ง รอให้ผีมาเปิดดู แล้วเผ่นต่อ