1.สมัยยังทำงาน หนุ่มๆ ผมก็เคยเล่นแชร์ครับ...(น่าจะมือละ 1000)
ตามกติกา งวดที่1.(เดือนแรก)... ท้าวแชร์ก็เอาเงินงวดของทุกคนไปก่อนได้เลย
ไม่ต้องเปีย(หรือ ก็คือการเสนอดอกเบี้ย)...
แต่ท้าวต้องเป็นธุระ ดำเนินการ และรับผิดชอบ ให้ลูกวงทุกคน จนกว่าแชร์วงนั้นจะจบ
ไม่ว่าจะเป็น การเปียด้วยวิธีส่งโพย... การแจ้งสรุปผล ว่าใครเป็นผู้เปียได้ (=เสนอให้ผลประโยชน์สูงสุด)...
ตลอดจน การตามเก็บเงินจากลูกวง...และการส่งมอบเงินให้แก่ผู้ที่เปียได้ ฯลฯ....
แต่ละวง สังเกตว่า... ครูชายหนุ่มๆ มักจะแย่งเปียให้ได้ก่อน...จะได้เอาเงินไปเที่ยว....
...แล้วผ่อนชำระให้รายเดือน
ส่วนครูอาวุโสแล้ว ก็มักจะไม่เปีย...หวังออมเงิน +กินดอกครับ
2.บางวง.... แค่เริ่มเปียกันในงวดที่ 2 ก็เสนอดอกสูงมากๆ... คนร้องอู้หูกัน
ดอกแพงมาก.. จนน่ากลัวว่า คนเปียได้ อาจหนีแชร์ตายนั้นในสักวัน
เพราะจะต้องส่งเงินงวด+ดอกสูง อีกหลายงวด ตามจำนวนลูกวง....
3.แต่บางวง ที่เจอมานะครับ...ไม่มีใครยอมเปียเลย
จะขอรอเป็นมือบ๊วยกันทั้งนั้น....
ท้าวแชร์ต้องจัดการเชิงบังคับ โดยกำหนดดอกเอง-ที่ทุกคนเห็นว่า ถูกที่สุดแล้ว
ไม่รู้ละ....จัดทำเป็นสลาก...บังคับให้ผู้ที่ยังไม่เปียเสี่ยงจับ
ผมเห็นเพื่อนครูสตรีวัยใกล้เกษียณ ที่ไม่เคยเปียมาตลอด ...
จนแม้ แชร์เหลืออีกไม่กี่งวด ก็ยังยืนกราน ไม่ยอมเปียอยู่นั่น
และพอจับสลากได้ ว่าต้องเปีย...พี่เค้าก็นั่งหน้างอ
ถักโครเชต์ไป บ่นอุบเลย...
ท้าวก็ปลอบ อย่างขำๆ กึ่งหมั่นไส้...ว่าแหม พี่...ยังจะมาบ่นอีกนะ
หาได้ที่ไหน ได้เงินใช้ สามหมื่น...ส่งดอกเดือนละ 100 ...แค่ 2 เดือนก็จบ...
อิ อิ ก็พี่เค้าจะเอาบ๊วยอะ...
อยากรับเงินงวด+ดอกเบี้ย ของมือเปียต่างๆ เต็มๆ ไงครับ...
...สลากบังคับเปีย ดันมาขัดลาภแก...