เด็กดี ต้องเชื่อฟังครู
วันนี้.... ขอเป็นเหตุเกิด ที่โรงเรียนทางภาคเหนือ บ้างเน่อคับ.....
คุณครูวัยป้า .....หยิบรูปพืชล้มลุกที่สอนไปแล้วขึ้นมาถือหน้าชั้น
ให้นักเรียนชั้นประถมต้นดู แล้วตอบครูพร้อมๆกัน
คุณครู : นี้ต้นอาไรยยยย....
เด็กตอบพร้อมกัน : มะ-เขือ-ส้ม !!!!
คุณครูวางรูปลง หน้าตึง ไม่พอใจ
คุณครู : นี่-นักเรียน...
ครูบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าภาษาคำเมืองน่ะ อยู่บ้าน ก็ได้พูดกันทั้งวัน..
มาโรงเรียน ก็ต้องฝึกพูดภาษากลางบ้างซีคะ...
อีกหน่อย... เวลาไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยจะได้พูดคล่อง ไม่มีปัญหา...
แล้ว มะเขือส้ม เนี่ยะ...มันเป็นภาษาคำเมืองค่า
ภาษากลาง เขาเรียกว่า มะเขือเทศ .....
อะ ...ไหนลองว่าตามครูพร้อมกันซิ...
"มะ - เขือ - เทศ"
เด็กทั้งชั้น : " มะ เขือ เทศ "
คุณครู : อีกที ....
ดังๆ (ยกรูปขึ้นมาชี้)
เด็กตะโกนเลย : " ม๊ะ เขือ เทศ!!!!"
คุณครูชม "ดีมากกกกกก.....
เด็กดี ต้องเชื่อฟังครู"
ดูรูปอีกที ก่อนหันไปถามนักเรียน "แล้วมันดีกินไหม๊คะ?"
ถึงที่ที่เด็กนักเรียนพากันหน้าเหลอ...
อ้าว !!!...แล้วทำไมคุณครู เผลอพูดคำเมืองซะเองล่ะ?....
(ดีกิน เป็นภาษาเมือง ซึ่งก็คือ กินได้ นั่นเอง)
กำลังมองหน้ากันเลิ่กลั่ก...จะตอบครูไงดีอะ....
คุณครูก็ถามย้ำมา...
"ว่าไง ดีกินไหม๊ หื๊อ?..."
เด็กตอบพร้อมกันเสียงอ่อยๆว่า
" ดี กิน .."
เพราะเด็กดี ต้องเชื่อฟังครู....