3.
พวกจาน ชาม ถ้วยกระเบื้อง ครับ...
ชอบลวดลายมัน....โบราณดี
ชามตราไก่...ฝีมือช่างสกุลจีน(มาศึกษาในเน็ตทีหลัง)
ผมกวาดเหมามา 72 ใบ (แบ่งครึ่งกับเพื่อน คนละ 36 ใบ)
จากพิพิธภัณฑ์แม่สาที่เขากำลังจะเลิกกิจการ หลายปีมาแล้วครับ....
นั่งเลือกชามไก่มันส์มาก....จากเข่งเก็บชามไก่ 2 เข่งยักษ์
ผมเลือกอย่างไก่อ้วน ขนสวย ป้ายขนไก่เป็นริ้วๆ มาหมดเลย จนโดนพี่เขาเหน็บเอา...
"โห-อาจารย์ เลือกแต่ใบสวยๆไปหมดเลยนะคะ..." ผมก็แหะๆ...
รับของมาก่อนเลยครับ จ่ายเงินสิ้นเดือน....เพราะผมเป็นครูประจำชั้นของลูกชายเขา (ม.1)
ซื้อหลายอย่างครับ ของเพื่อน 2พันกว่า ...ผม 4 พันกว่า หนักอยู่..ณ สมัยนั้น
น่าจะปี 2539-40 ที่เขาว่า ฟองสบู่เริ่มแตก...
อันนี้
ชุดถ้วยกาแฟที่นำเข้าจากประเทศญี่ปุ่นในสมัยก่อน ครับ....
มีลายดอกซากุระ และศาลาญี่ปุ่น ....
ผมเคยเห็นมาแต่เด็ก เขาให้กันเป็นของขวัญแต่งงาน
เซ็ทนี้ ผมได้จากการเข้าไปเล็งของหลังร้านขายถ้วยชาม หม้อไห ที่อยู่ข้างร้านทองโอ้วจินเฮง
ตรงที่ตั้งของคิวรถไปแม่ริม แม่แตง ....เขาเหลือขาย บอกว่าตกรุ่นมานานมาก
...เหมามาทั้งเซ็ท มี 6 ชุด ก็แบ่งให้เพื่อนไปชุดนึง
ผมน่าจะมี 4 ..เพราะทำถ้วยกาแฟแตกไปใบ
แต่จานรองยังเก็บไว้ครับ ไม่ทิ้ง...
เดี๋ยวนี้ ร้านนั้น มีแต่ของใหม่จากจีนแดง....ผ่านไปทีไร ยังนึกดีใจ
ที่ตอนนั้น ตัวเองยังมีไฟแรงพอ...
สู้ดั้นด้นตามล่าซื้อมาครอบครองจนได้.....
มีบางเสาร์ ผมเตร็ดเตร่ไปถึงลำพูนครับ...เดินเข้าไปถามหา ดูเองมั่ง ตามตลาดเก่าๆ...
ถ้าได้ชิ้นเด็ด มาสักชิ้น ที่โดนใจจริง ก็ว่าโอเค..
แต่ ถ้าไม่ได้เลยสักชิ้น ....ก็ไม่เป็นไร
...คิดบวกเอง ว่าวันนั้น ได้เปลี่ยนบรรยากาศกินข้าว(ราดผัดกะเพรา ไข่ดาว)นอกบ้านครับ