พิมพ์

กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ สมัครสมาชิก.
1 ชั่วโมง 1 วัน 1 สัปดาห์ 1 เดือน ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

[ลุงเริญ]

ลิง ค่าง บ่าง ชะนี
 และนี่คือตัวบ่าง อย๋ในประเภทไหนกันแน่ครับ

_______________________________________________________________________________________

[ลุงชัยนรา]

 อ๋อ...ตัวนี้ใช่มั๊ยครับ ที่ช่างยุ เดี๋ยวนี้หาดูยากแล้ว เพราะไม่ค่อยกล้าเข้าป่า ไปหา(ยิง) ดู
ไหนๆได้ดูรูปจากลุงเริญ นำมาฝากแล้ว ก็ขอฝากข้อมูลเสริมความรู้ให้สำหร้บท่านที่ยังไมรู้ นะครับ

                                               

                                             

บ่าง หรือ พุงจง หรือ พะจง ในภาษาใต้ หรือ ปักขพิฬาร(อังกฤษ: Colugo, Flying lemur, Sunda flying lemur, Malayan flying lemur) สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำพวกหนึ่งในอันดับบ่าง (Dermoptera) มีรูปร่างคล้ายกระรอกบินขนาดใหญ่ พบได้แต่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Galeopterus variegatus นับเป็นสิ่งมีชีวิตเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสกุล Galeopterus

        มีรูปร่างคล้ายกระรอกบินขนาดใหญ่ ผิวหนังย่น ตามีขนาดใหญ่สีแดง ใบหูเล็ก มีนิ้วทั้งหมด 5 นิ้ว สีขนมีหลากหลายมาก โดยสามารถเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม ทั้งน้ำตาลแดง หรือเทา รวมทั้งอาจมีลายเลอะกระจายไปทั่วตัวด้วย โดยตัวเมียมีสีอ่อนกว่าตัวผู้ หางมีลักษณะแหลมยาว มีพังผืดเชื่อมติดต่อกันทั่วตัว โดยเชื่อมระหว่างขาหน้าและขาหลัง ขาหลังกับหาง ระหว่างขาหน้ากับคอ และระหว่างนิ้วทุกนิ้ว มีความยาวหัวและลำตัวโตเต็มที่ราว 34-42 เซนติเมตร หาง 22-27 เซนติเมตร น้ำหนัก 1-1.8 กิโลกรัม
      บ่างมักอาศัยและหากินอยู่บนต้นไม้สูง และสามารถอาศัยได้ในป่าทุกสภาพ ไม่เว้นแม้กระทั่ง ป่าเสื่อมโทรม หรือตามเรือกสวนไร่นาที่มีการทำเกษตรกรรม ไม่ค่อยลงมาพื้นดิน ออกหากินในเวลากลางคืน โดยตอนกลางวันจะนอนหลับพักผ่อนตามยอดไม้หรือโพรงไม้ กินอาหารจำพวกพืช ได้แก่ ยอดไม้ ดอกไม้ เป็นหลัก สามารถร่อนจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังต้นหนึ่งได้ไกลกว่ากระรอกบินมาก ใช้เวลาตั้งท้องนานประมาณ 60 วัน ออกลูกครั้งละตัว บางครั้งอาจมี 2 ตัว ในพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ แม่บ่างอาจออกลูกมากกว่าหนึ่งครั้งต่อปี ลูกบ่างแรกเกิดมักมีการพัฒนาไม่มากนักคล้ายสัตว์ที่มีกระเป๋าหน้าท้อง แม่บ่างจะเลี้ยงลูกไว้โดยให้เกาะที่ท้อง เวลาเกาะอยู่กับต้นไม้ ผังผืดระหว่างขาจึงทำหน้าที่เหมือนเปลเลี้ยงลูกเป็นอย่างดี แม้ยามมีลูกอ่อน แม่บ่างก็ร่อนหาอาหารได้เหมือนเดิม โดยลูกบ่างจะยึดเกาะขนที่หน้าท้องแม่ไว้แน่น
      บ่าง เป็นสัตว์ที่มีเสียงร้องคล้ายเสียงคนร้องไห้ และความเป็นสัตว์ที่มีหน้าตาน่าเกลียดและหากินในเวลากลางคืน จึงเป็นที่รับรู้กันดีของคนที่อาศัยอยู่ชายป่าหรือผู้ที่นิยมการผจญภัย ว่าเสียงร้องของบ่างน่ากลัวเหมือนผี
          เมื่อพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า หรือ ยามโพล้เพล้ บ่างจะแสดงพฤติกรรมแปลกอยู่อย่างหนึ่ง คือ จะออกมาจากที่หลบนอน แล้วห้อยตัวลงมาคล้ายค้างคาว โดยใช้เท้าหลังทั้งสองเกาะกิ่งไม้ แล้วทิ้งลำตัวห้อยลงมาในแนวดิ่ง ส่วนหัวและเท้าหน้าจะม้วนงอเข้าหาลำตัว (หากมองผิวเผินจะเหมือนค้างคาวแม่ไก่กำลังห้อยหัวมาก) พฤติกรรมนี้ยังหาข้อสรุปไม่ได้ชัดเจน บ่างจะห้อยตัวเช่นนี้ไปจนกว่าแสงสุดท้ายจะลับขอบฟ้าไป แล้วจะปีนป่ายไปหาต้นไม้ต้นประจำในการร่อน มักจะเป็นต้นไม้ที่มีทรงพุ่มสูง ๆ ที่ยืนอยู่เดี่ยว ๆ เพราะจะทำให้มีพื้นที่ในการร่อนมาก
           บ่างในบางครั้งอาจจะสับสนกับ กระรอกบิน ซึ่งที่จริงแล้วบ่างกับกระรอกบินเป็นสัตว์คนละอันดับกัน โดยภาษาใต้จะเรียกบ่างว่า "พะจง" หรือ "พุงจง" แต่ในภาษาเหนือและภาษาอีสานจะเรียกกระรอกบินว่า "บ่าง" จึงทำให้อาจเกิดความสับสนกัน

                                                 
นี่คือ กระรอกบิน

           ในสำนวนไทยมีคำที่กล่าวเกี่ยวกับบ่างว่า บ่างช่างยุ มีความหมายเปรียบกับ คนที่ชอบยุแยงให้ผู้อื่นแตกแยกกัน

_______________________________________________________________________________________

[ดาวเรือง]

สงสัยมานานแล้วว่า ทำไมบ่างถึงได้ช่างยุ
น่าจะมีเรื่องสนุกๆแน่ ใครรู้ช่วยไขข้อข้องใจหน่อยนะครับ

_______________________________________________________________________________________

[ลือ]

    1. "บ่าง" -ตัวที่คุณเริญนำเสนอ
          ใช่เลยครับ....คือ บ่างตัวจริง....
       แต่เมื่อก่อน ตอนเด็กๆ ผมจะเรียกผิด เพราะเรียก "กระรอกบิน" ว่า "บ่าง"(ไม่เคยเห็นบ่างจริงๆ)
              จนวันนึง เพื่อนพาไปเก็บลูกยางพาราในสวนที่อยู่ไกล ลึกๆ... มาเล่นตอกกัน
         (กติกา คือผลัดกันเอาลูกยางพาราของตัวเอง วางบนของอีกคน...เลือกแง่ง เลือกมุมได้
        แล้วเอาส้นมือ(ไม่ใช่ส้นเท้านะครับ) ทุบลงไป...ลูกยางใครแตก ก็แพ้...
                ...ถึงจะตอกลูกยางชนะ  แต่เจ็บส้นมือมากๆ...ขอบอก)

        เจอบ่างครับ..เหมือนรูปที่พี่ชัยวาง เกาะหมอบกับลำต้นยางพารา...สีน้ำตาล ลายๆ
              พอมันเห็นเราเข้าใกล้ ก็โผร่อนกลางอากาศ ไปเกาะอีกต้น....

2. ตอนฝึกสอน ป.กศ.ต้น
    ผมฝึกสอนที่ รร. วัดสมเด็จหลวงพ่อทวดวัดช้างไห้ ต.นาประดู่ อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี
     โต๊ะทำงานผมอยู่หลังห้องเรียน...ของครูพี่เลี้ยงอยู่หน้าชั้น..
        เช้า-พอไปถึงโต๊ะ มีผลมะพร้าวแห้งโดนเจาะรูกลมวางอยู่...
           เด็ก ป.3 ทั้งห้องนั่งยิ้ม รอดูท่าทีผม...
     ผมตีหน้ายุ่ง เห็นว่า มันเกะกะ ....คว้าผลมะพร้าว จะโยนทิ้ง...
        ลูกกระรอกบิน 3 ตัว กระโดดออกมาจากรู....
             เด็กๆตบมือ  หัวเราะ ....ชอบใจท่าตกใจของผม....

           ( นึกย้อน....ชีวิตช่างอัศจรรย์มาก  หาไม่ได้อีกแล้ว...ยังงี้)
       
                     

_______________________________________________________________________________________