เป็นเรื่องขำขันในสมัยรัชกาลที่ ๕ ครับ ที่ผู้เขียน(เอนก นาวิกมูล)
ค้นคว้าได้มาจากหนังสือ วชิรญาณวิเศษ ที่พิมพ์ในสมัยนั้น
เอามาลงให้อ่านในรูปแบบต้นฉบับเดิม เพื่อคงอรรถรสในภา
ษาเดิมเอาไว้ รวม ๓ เรื่อง
มีสิ่งที่ดีมากเกินไป.- นายเสบะ “เออ คนที่ได้เหรียญตราถึง ๒๗ ดวง
ค่าที่ช่วยเพื่อนมนุษย์มิให้จมน้ำตาย หายหน้าไปไหนหนะ ? ”
พวกเจ้าท่า: “วันหนึ่งเขาตกน้ำ กำลังติดตราเต็มที่,ฤทธิ์หนักของเหรียญ
ตราเลยถ่วงเขาจมน้ำตาย”
จาก วชิรญาณ ตอนที่ ๗ เม.ย. ร.ศ. ๑๑๔ หน้า ๗๓๕
เฒ่าถ่อ: “อ้ายปรอดอันนี้เห็นจะใช้ไม่ได้ต่อไปเสียแล้ว.”
“มันเสียยังไงท่าน ?”
“เสียยังไงล่า,ดูถี, วันหนึ่งมันบอกอย่างนี้, พรุ้งนี้มันบอกอย่างนั้น,
แปลกกันไปแทบทุกวัน.”
จาก วชิรญาณ ตอนที่ ๗ เม.ย. ร.ศ. ๑๑๔ หน้า ๗๓๕
คนซื้อของ “ใช้ไม่ได้,ไม่ดีเลย,ไม่เหมือนตัวอย่าง,ฉันอยากจะได้เงินคืน.”
พ่อค้า “คืนแคนอไรป่านนี้อิกล่า-“
คนซื้อของ “อ้าว ก็ไหนสัญญาว่าถ้าไม่ชอบใจจะคืนเงินให้ล่ะยังไงล่า.”
พ่อค้า “ฉันไปเถียงหรือว่าไม่ได้สัญญา,พูดอไรพ่อเหย พูดจากันตรงๆ
สิน่า, ก็นี่ฉันชอบใจเงินของพ่อนี่ จะคืนให้ไปยังไงได้ – เปนเงินดีทีเดียว –
ถ้าเป็นเงินแดงฉันไม่ชอบใจ ไม่คืนให้ ถึงค่อยว่าผิดสัญญาสิ.”
จาก วชิรญาณ ตอนที่ ๗ เม.ย. ร.ศ. ๑๑๔ หน้า ๗๓๕
จากหนังสือ ชวนหัวยุคคุณหลวง ของเอนก นาวิกมูล
ผู้เขียน
หัวข้อ: ขำขัน สมัยรัชกาลที่ ๕ (อ่าน 8438 ครั้ง)