พิมพ์

กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ สมัครสมาชิก.
1 ชั่วโมง 1 วัน 1 สัปดาห์ 1 เดือน ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

[ภิรมย์]

     จ่าสตับบี้  ยอดสุนัขที่มียศสูงสุดในสงครามโลกครั้งที่ ๑
     มีสุนัขยอดนักสู้หลายตัว  ถูกเกณฑ์เข้ารับราชการทหาร   สุนัขจำนวนหนึ่ง
ถูกดึงตัวมาจากบ้านของพลเรือนให้เข้ามาทำงานในกองทัพ ขณะที่อีกจำนวน
หนึ่งถูกเลี้ยงให้เข้ารับหน้าที่ในแนวหน้าตั้งแต่ยังเป็นลูกสุนัข  แต่สุนัขพันธ์อเม
ริกัน พิตบูล เทอร์เรียร์สีขาวปนน้ำตาลที่รู้จักในชื่อ   “สตับบี้”   ถือว่าเป็นอาสา
สมัครเต็มตัว เจ้าหมานักรบตัวนี้ถูกตั้งชื่อตามหางที่สั้นกุด ถูกพบตั้งแต่ยังเป็น
ลูกหมาโดยพลทหารจอห์น โรเบิร์ต คอนรอย  ตอนที่เขากำลังฝึกทหารอยู่ในยุ
โรป ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๑  ไม่ช้าเจ้า สตับบี้  ก็กลายเป็นสุนัขตัวโปรดใน
ค่ายทหาร    เจ้าตูบถึงขนาดเรียนรู้วิธีการ  “วันทยาหัตถ์”   ด้วยการยกขาขวา
หน้าขึ้นมาถึงระดับข้อศอกขวา 
      สตับบี้ ประจำการอยู่ในหน่อยทหารของคอนรอย   นั่นคือกองทหารราบที่ 
๑๐๒    เมื่อทั้งสองถูกส่งไปยังฝรั่งเศส   แต่ไม่นานสหายในกองทัพก็ค้นพบว่า
เจ้าสตับบี้นั้นเป็นยิ่งกว่าตัวนำโชคธรรมดา  คืนหนึ่ง  เมื่อจมูกที่ไวต่อกลิ่นของ
เจ้าตูบตรวจจับการโจมตีด้วยก๊าซพิษได้ เจ้าสตับบี้ก็สามารถช่วยชีวิตทหารไว้
นับไม่ถ้วน  ด้วยการวิ่งผ่านสนามเพลาะ  พลางเห่าและยื้อยุดฉุดกระชากบรร
ดาทหารที่กำลังนอนหลับให้ตื่น นอกจากนี้มันยังคอยลาดตระเวนแนวดินแดน
รอบๆ ค่ายทหาร ดมหาทหารที่บาดเจ็บ ร้องขอความช่วยเหลือหรือไม่ก็นำทาง
ให้ทหารกลับที่พักอย่างปลอดภัย  บางครั้งก็ช่วยให้จับข้าศึกที่มาสอดแนมได้
     ด้วยความดี ความสามารถเหล่านี้  สุดท้ายเจ้าสตับบี้  ได้รับยศเป็นจ่าของ
กองทหารราบที่ ๑๐๒
     เจ้าสตับบี้ได้เข้าร่วมสงครามมากกว่า  ๑๒ ครั้ง   สามารถรอดชีวิตจากอัน
ตรายต่างๆ ตั้งแต่การโจมตีด้วยก๊าซพิษ ไปจนถึงการเผชิญกับระเบิดมือในระ
ยะประชิต แต่ทุกครั้งก็รอดมาได้
     หลังจากกลับมายังสหรัฐฯ ก็ได้รับการต้อนรับอย่างวีรบุรุษ  ได้เข้าพบประ
ธานาธิบดี  วู้ดโรว์ วิลสัน   ได้รับเหรียญกล้าหาญจากผู้บัญชาการทหารสูงสุด
ผู้นำของกองทัพสหรัฐ
     หลังจากเกษียณจากกองทัพ  เจ้าสตับบี้และคอนรอยก็ใช้ชีวิตอย่างมีความ
สุขร่วมกัน จนกระทั่งปี พ.ศ. ๒๔๖๙ เจ้าสตับบี้ก็จากโลกไป ทิ้งไว้เพียงความดี
ที่ได้ทำไว้ ให้อนุชนรุ่นหลังได้รำลึกถึง....

 จากหนังสือ ๑๐๐ สุนัขผู้พลิกประวัติศาสตร์โลก ของแซม สตอลล์  ประภาคาร ผู้แปล

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

        เรื่องนี้ทำให้อดคิดถึงอดีตเพื่อนร่วมงานของผมผู้หนึ่ง ซึ่งเป็นชาติพันธุ์เดียวกันกับเจ้าสตับบี้ในเรื่องนี้ครับ  เขาเป็นสุนัขสายพันธุ์อัลเซเชี่ยนมียศ จ่าสิบเอก ชื่อบริว (Brew) มีผู้ควบคุม ยศสิบเอก (เขาใหญ่กว่าเจ้านาย) แต่ดูเขาก็เชื่อฟังกันดีมากๆ  เขาจะอยู่ใกล้ๆกับผมเสมอเวลาทำงานด้วยกัน  วันหนึ่งนานมากแล้วจนผมเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เราไปทำงานด้วยกันเหมือนเคย ในพื้นที่ต้องห้ามแห่งหนึ่งแถวๆ อ.จะแนะ,อ.ศรีสาคร จ.นราธิวาส (บ้านลุงชัย) มีความผิดพลาดบางประการเกิดขึ้น  ทำให้เขาเหยียบกับระเบิดเต็มๆ เราไม่โดนเพราะมีพระดี สะเก็ดชิ้นหนึ่งเข้าเจาะลำคอเขาพอดี เสียชีวิตคาที่ตรงนั้น  เราพูดไม่ออก เหมือนเพื่อนที่แสนดีได้ตายไปต่อหน้าต่อตา  ขอคารวะดวงวิญญาน"จ่าบริว" ผู้น่าสรรเสริญด้วยหัวใจ  ถึงแม้วันเวลาได้ล่วงเลยมานานมากแล้วก็ตาม     

_______________________________________________________________________________________

[ลือ]

1.ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องดีๆ ที่น่าสนใจมาก..

2.ชีวิตผม ขาดหมาไม่ได้..ต้องหามาเลี้ยงตลอด
    แต่กลัวแมวครับ...ยิ่งลูกแมว ที่เพิ่งเกิดใหม่ๆ คลานสะเปะสะปะ มั่วซั่ว ....ผมไม่กล้ามองจริงๆ
         ไม่กล้าฟังเสียงร้อง...มันน่ากลัวมาก
          ...แปลกจัง

_______________________________________________________________________________________

[ภิรมย์]

  มีรูปเจ้า สตับบี้ มาให้ดูครับ


  แผ่นจารึกที่หลุมฝังศพเจ้าสตับบี้

_______________________________________________________________________________________

[ลุงชัยนรา]

     ผมรักทั้งหมาและแมว(ขอใช้คำไทยลูกทุ่งนะครับ) ผมมีบางแก้วแท้ จากพิษณุโลก คู่หนึ่ง  และรอตไวเลอร์ 1 ตัว พันธ์ไทยลูกครึ่ง อีก 3 ตัว ทั้งหมดอยู่ร่วมกัน ไม่เคยทะเลาะกันเลย เมื่อก่อน มีหน้าที่หลัก คือ จะช่วยต้อนวัว 11 ตัวกลับเข้าคอก แต่ตอนหลังเริ่มแก่(เจ้าของ) ก็ขายไปเหลือเพียง 3 ตัว เอาไว้เป็นโรงงานผลิตปุ๋ย และเครื่องตัดหญ้า
     ส่วนแมวตอนนี้ไม่เลี้ยงแล้ว ไม่ใช่กลัวหมาจะกัด แต่กลัวเมียจะกัดมากกว่า เพราะแมวตัวนี้ มีสองขา ผมยาว ร้องเพลงเพราะ
เคยอ่านหนังสือมาเล่มหนึ่ง มีสุภาษิตจีนเอ่ยไว้ว่า
                        "มีหมาเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนหมาๆ"
ผมชอบมากเลย

_______________________________________________________________________________________

[เผ่าพงษ์ ปัตตานี]

แมวตัวนี่เคยร้องเมี้ยวๆๆ อยู่ที่ "ร้านสวนเพลง" ในเมืองนราใช่ไหมลุงชัย กิ้วๆๆๆ
   คอขาดไม่รู้ตัวจะหาว่าโหม๋เราไม่เตือนกัน

_______________________________________________________________________________________