หลวงตากับญาติโยมตัวน้อยๆ ถือเป็นกิจวัตรของหลวงตาที่ต้องมาพูดคุยอย่างเป็น
กันเองกับเด็กๆ โดยแฝงหลักธรรมะ เด็กก็รับไว้โดยไม่รู้ตัว กลลวงของหลวงตา.....๒ "เอาละ เอาละ ถามอีกข้อ โตจนป่านนี้ใครไม่เคยโกหกพ่อแม่บ้าง ยกมือ
ขึ้น...........แหมไม่มีใครยกมือเลย แสดงว่าโกหกพ่อแม่กันทุกคน พ่อแม่นี่
เราแบมือทีไรก็ให้ทุกที....การโกหกพ่อแม่นี่ดีมั๊ย"
"ไม่ดีครับ"
"งั้นเรามาเป็นผู้ดีกันดีกว่า ไม่กล่าวคำหยาบ ไม่พูดปด สัญญากับหลวง
ได้มั๊ย"
"ได้ครับ"....../......ได้ค่ะ"
"ต้องอย่างนั้นสิ ชั้นหนึ่งจริงๆ เลย
เด็กๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อหลวงตาเอ่ยปากชม
"ถามจริงๆ โตจนป่านนี้ทำไมยังต้องเรียกพ่อเรียกแม่อยู่อีกชื่อมีก็ไม่เรียก"
"ก็เราเกิดมาจากพ่อแม่".....เด็กบางคนเริ่มคุ้นกับหลวงตา ตอบคำถามกับ
หลวงตาบ้างแล้ว
"ไม่ใช่เกิดอย่างเดียว เลี้ยงดูเราด้วย ให้เรียนหนังสือเงินก็ให้ แล้วเคยทวง
คืนมั๊ย .....เอาของฉันคืนมา เอาของฉันคืนมา......" หลวงตาเลียนเสียงผู้ปก
ครอง เด็กๆ หัวเราะคิกคัก ชอบใจในน้ำเสียงของหลวงตา
".....ไม่มี....ให้แล้วแล้วกัน เพราะฉะนั้นพ่อแม่มีบุณคุณล้นเหลือ แล้วพวก
เราคิดจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่บ้างมั๊ย"
เด็กๆ พยักหน้ากันหงึกหงัก
"ดีละ .....ไม่ปดกับหลวงตานะ" เริ่มแผนใหม่อีกแล้วหลวงตา
"ก่อนมาวัดนี่ อยู่ที่บ้าน เวลาพ่อแม่ใช้ทีสองทีก็ ...เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน มี
มั๊ย.. เวลาใช้ทีสองทีก็ ...หน้าหงิก หน้างอ มีมั๊ย.." หลวงตากวาดตามองญาติ
โยมตัวน้อยๆ ที่นั่งบนพื้นโรงปั้นหน้าหลวงตา ส่วนญาติโยมตัวใหญ่นั่งอยู่ข้าง
หลังออกไปบ้าง ด้านข้างบ้าง
" ...ดูแล้ว..มีแน่ๆ งั้นต่อไปนี้กลับบ้านไปบอกพ่อแม่เลย หนูกลับจากสวน
โมกข์... เดี๋ยวนี้ หนูเป็นม้าเร็วแล้วนะ ..ใช้หนู....หนูยิ้มเสมอ" หลวงตาหยิบรูป
ปั้น "ม้าเร็ว" ตัวละครตัวแรกขึ้นมา เด็กๆ จ้องกันตาเป๋งทีเดียว
"เมื่อก่อนเป็นม้าช้า ม้าหน้างอ ใช้ทีหน้างอเป็นม้าหมากรุก" .แล้วตัวละคร
ม้าหน้างอก็ออกมาเต้นอยู่ข้างๆ ม้าเร็วตัวแรก
"มีบางคน หน้างอจนบิดไปข้างหลังก็มี ทำบ่อยๆ เอ็นตาย เหยียดไม่ออก
ทีนี้ละแย่เลย" หลวงตาเล่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ทีนี้ ..บอกหลวงตาหน่อย.. ใครอยากหน้างอบ้าง
"หนูไม่อยากเป็นม้าหน้างอหรอกค่ะ ..หลวงตา"
"หนูก็ไม่อยากค่ะ..หลวงตา"
"ผมก็ไม่อยากครับ"
เด็กๆ ไม่มีใครอยากหน้างอเลยสักคน................
หลงกลหลวงตาอีกแล้ว.. จบตอน ๒
ผู้เขียน
หัวข้อ: หลวงตาไสว แสงแห่งธรรมนำใจดวงน้อย...๒ (อ่าน 8650 ครั้ง)