ขำตัวเอง คนเรา ขำคนอื่น....เก็บเอาไปเล่าต่อ สนุกไป
แต่พอถึงวันที่ต้องมาขำตัวเอง....เรื่องจะเอาไปเล่าต่อ คงขอคิดดูก่อน
แต่ผม อย่างหนา...ขอเล่าครับ
ก็ นานๆ ใจว่าง ....นึกอยากปล่อยอารมณ์
คว้าไมค์ร้อง นิก คาราโอเกะ
วันนี้ พิมพ์เรียกเพลง"พี่มาทีหลัง" ของธานินทร์ อินทรเทพ
เพราะเพลงนี้ เคยมีความหลังประทับใจ....
ออกร้องหน้าเวที มีแฟนเพลงกลุ่มนึง เดินมามุงเราหลังเวที
ชมป้อ....ว่าร้องเหมือนมากๆ
เล่นเอา ลืมเรื่องนี้ไม่ลงครับ...
เิปิดแล้ว...เพลงมา
คว้าไมค์ร้องไม่ต้องดูเนื้อ เพราะจำแม่น
แต่ ร้องได้แค่ท่อนเดียว...ให้ขัดใจครับ
เอ๊ะ ทำไมร้อง...
เสียงไม่เหมือนธานินทร์เลยอะ...
ลองร้องต่อซิ....
โหะ....ทำไมไม่เหมือน
อ้อมไปเช็คลำโพง ....
ดูค่าเบส ค่าเอโค่...
ก็โอเคนี่นา....
คลิก home ให้เพลงเล่นใหม่หมด....ร้องใหม่
:87
เฮ้อ...
ทนร้องได้ 2 ท่อน
ไม่ไหว...
หยุดร้อง
เสียงไม่ใช่ธานินทร์สักนิด....
เป็นไปได้ยังไง
นั่งคิดสะระตะ.... :85
หรือว่า นิก คาราโอเกะ ตั้งคีย์ผิดหรือเปล่า...ฯลฯ
ทันใดนั้น ..สมอง ก็บรรลุข้อเท็จจริง...
หัวเราะก๊าก.... นั่งขำตัวเอง อยู่คนเดียวครับ...
ก็จะให้ ทำเสียงเหมือนอีกยังไงไหว....
เพราะที่ร้องตอนนั้นน่ะ มัน พ.ศ. 2517
..อายุ 17
แล้วปีนี้ ที่กำลังร้อง.. มันพ.ศ. 2556 เข้าไปแล้ว...
อายุ 56 แล้วลุง...
5555555....
รู้ตัวดั่งนี้....ผมก็พิมพ์ เรียกเพลงใหม่มาร้องแทน
ธาราระบม /ทะเลระบม/กลัวจะรักไม่จริง
ม.ร.ว. ถนัดศรี สวัสดิวัตน์
:87 :87
เออ...งี้สิ
ค่อยร้องลื่นไหลหน่อย ไม่สดุด....
เพราะเสียงเรา ก็เริ่มยานอย่างอาหม่อมแล้ว
อิ อิ....
ผู้เขียน
หัวข้อ: ถึงวัน ที่ได้ขำตัวเอง (อ่าน 3773 ครั้ง)