พานไหว้ครู
มิถุนายน ปี 2540 มั้งครับ
เด็กนักเรียน ม1/2 ... ตื่นเต้นมากเรื่องทำพานไหว้ครู
เพราะ มีการประกวดพานด้วย
อ.ที่ปรึกษา ยื่นพานคู่ ที่มีเพื่อนในห้องไปยืมพระ จากวัดแถวๆบ้านมา
ให้กับนักเรียนชาย ที่อาสาทำพานดอกไม้ธูปเทียน กับทีม...
หน่วยก้านแกดี....
ท่าทางมีหัว ด้านครีเอทงานศิลปะ
แต่รู้สึกว่า พานวัดใหญ่จัง...
ใหญ่กว่าพานทั่วๆไป
แล้วเป็นทองเหลืองอย่างดี ....ทั้งหนา ทั้งหนัก .............
...........
เช้ามา ...
แกกับเพื่อนๆ ก็มาดักรอพบ อ.ที่ปรึกษา
"พานเสร็จไหม"
"เสร็จครับ แต่ว่า... " แกอึ้งๆ หน้ายุ่ง
" หนักจะตายครูครับ...
ผมเปี๊ยะบะแป๊ เน่อ..."
(ผมยกไม่ไหว อะครับ)
คนพูด คือหนุ่มน้อยหัวหน้าห้อง ที่ต้องเป็นตัวแทนห้องถือพานดอกไม้
คู่กับนักเรียนหญิงอีกคน ที่ต้องถือพานธูปเทียน
อะไรกันนักหนา....
อ.ที่ปรึกษานึกในใจ
จึงเดินไปดูพานไหว้ครู บนโต๊ะหลังห้องเรียน
โอ้โห...แกทำซะวิจิตร พิศดาร
...น่านิยมในฝีมือ
นี่ขนาดยังเด็ก ยังเล็ก
แกก่อปั้นโดม บนหลุมพาน ด้วยก้อนดินเหนียว
....สูง ใหญ่
แล้วปั้นต่อยอด เป็นนกยูงตัวโต หางแผ่ บานลงมา
ปกปิดดินเหนียวด้วยมวลดอกไม้มีเสน่ห์ที่เกสร...อิ อิ
ทั้งดอกรัก ดอกเข็ม ดอกเบญจมาศ ฯลฯ
ยังมีดอกกุหลาบ ที่เย็บแบบด้วยใบตองเป็นปีกนก
และเป็นแววของหางนกยูง...
หางนก เป็นใบโปร่งฟ้า ผสมใบปริก
สวยมาก สวยเลยแหละครับ...
"สวยมาก สวยมาก...
เก่งมากๆ เลยครับนักเรียน " อ.ที่ปรึกษารีบชม ให้กำลังใจ
พอลองยกดู...
อ๊าก !!! .....ไอ้หยา....
ยกกะยก นครวัด.... นครธม
คือว่า มันหนักมากๆครับ...
กี่โล บอกไม่ถูก
... แต่หนักจริงๆ
" ไมหนักจัง อะ.."
อ.ที่ปรึกษาถามคนทำ
"ผมลืมเอาถ้วยพลาสติก คว่ำบนพาน
ก่อนโปะดินเหนียวครับ "
แกบอก หน้าจ๋อย...ที่เผลอปั้นดินเหนียวล้วนๆ
ไม่ทำอุโมงค์ถ้วยคว่ำ ให้ดินเหนียว
ถึงได้เกิดเป็นปัญหาเรื่องน้ำหนัก...
แล้วพานธูปเทียน แกก็ลืมทำอุโมงค์ถ้วยคว่ำอีกเหมือนกัน...
ดีว่าไม่หนักเท่าไหร่
เด็กหญิงรองหัวหน้า คนถือพานธูปเทียน
บอกว่า ไม่หนักมาก หนูกำได้ค่า...
" ผมกำบะไหวเน่อ ครูครับ...
....ต้องเดินเป็นแถว รอกันเหีย"
จริงด้วย... กว่าจะเดินอุ้มพานเข้าแถว กว่าจะรอจัดแถวให้พร้อมเพรียงกันทุกห้อง...
และ ต้องรออาณัติ สัญญานที่ครูควบคุม จะปล่อยแถวเดิน...
เฮ้อ...
แล้วคนถือพานหินนี่...
มันจะทนไหวหรือ ?
อ.ที่ปรึกษา กลุ้มกึ๊กเลย
" คิงก็ยกพาน ท่าสแนทช์ แล่..."
( เอ็งก็ยกพาน ท่าสแนตช์ ซีวะ)
มีไอ้เด็กทะลึ่งตรงนั้น คนนึงว่า
ทำท่าชูแขนสองข้าง แบบแข่งยกน้ำหนัก
....เพื่อนๆก็เฮกัน
"คีน แอ่น เจิ๊ก...คีน แอ่น เจิ๊ก
...555 "
อีกคนเสริมท่าพักอก ก่อนยกชู...
คลีน แอนด์ เจิร์ก ให้อีก...
หัวหน้าห้องหัวเราะชอบใจ
สนุกตามคำเพื่อน...
" เออ ๆ...
แล้ว ฮา กะจะได้ไปแข่ง ยกน้ำหนักโอลิมปิก น่อ
... 555 "
เด็กผู้ชายพากันหัวเราะฮ่าๆ ชอบใจ
เด็กผู้หญิงมอง แล้วขำๆกัน
" นี่ๆ...พอๆ มันจะถึงเวลาละ
ฟังครูนะ...
ให้หัวหน้าถือพานไปก่อน ...
ถ้าไม่ไหว ก็ให้เพื่อนอีกคนเข้าไปถือแทนชั่วคราว
...แล้วหัวหน้าก็รอรับพานอีกที
ตอนจะขึ้นบันไดไปไหว้ครู
เพราะเธอได้ซ้อมไหว้มาแล้ว..."
" อือ ๆ
....ดีคับ... ดีคับครู "
หัวหน้าห้องดีใจ หันไปถามเพื่อนสนิท
" ไอ้เอก... คิงโจ้ยฮากำ ได้เกาะ ?
ด.ช. เอก ว่า "ได้... ได้ "
จะช่วยสลับ ถือพานให้
อ.ที่ปรึกษาถอนหายใจ... กำชับ
"นายเอกพงษ์ ...เดี่ยวเธอรอดูหัวหน้าห้องด้วย
แล้วถ้าหัวหน้าไม่ไหว ...
ก็พยักหน้า เรียกเอกมันนะ
นายเอกพงษ์...
ครูให้เธอ เป็นมือวางอันดับสอง งานนี้..."
" 5555...
คับ...คับ"
*******
เพลงสาูธุการบรรเลง คลอพิธีไหว้ครู
บนเวที มีแถวครู นั่งหน้ากระดาน รอรับไหว้ และรับพาน
แล้วจะส่งพานต่อๆกัน ไปให้นักเรียนฝ่ายกิจกรรมที่รอรับที่ปลายแถว
ก่อนที่จะมีนักเรียน มารอรับต่ออีกที
เอาไปวาง เรียงโชว์ที่โต๊ะยาวด้านล่าง....
บนเวที ก็มี ผ.อ. รอง ผ.อ. และบรรดาครูอาวุโส นั่งแถวหน้า
แถวหลัง ก็มีครูนั่งอีกแถว...
แต่ครู มีเกือบร้อย....
แถวล่างหน้าเวที จึงเป็นคุณครูที่เหลือ...
จากนั้น หลังครูนั่ง ก็เป็นแถวนักเรียน
นั่งกับพื้น เป็นระดับชั้น ม.ต้น และ ม.ปลาย
...เต็มหอประชุม
อ.ที่ปรึกษา ม.1/2 นั่งข้างล่าง หน้าเวที
คอยเหลียวหลังไปมอง อย่างลุ้นความอึดของศิษย์...
เพราะมีการเริ่มตั้งแถวถือพานแล้ว
หัวหน้าห้องก็มองมาที่ครู...
แกทำหน้าเฉยเรียบ..น่าชม
... ส่วนรองหัวหน้าหญิงที่ยืนถือพานข้างๆ
แกอมยิ้ม มองตอบครู
อีกสักพัก ...
ลองหันไปดูอีกที
......
นั่นไง ! หัวหน้าห้องทำหน้าเบ้...มองครูมา
ส่ายหน้า..
ว่าไม่ไหวแล้วคับ ...
อ.ที่ปรึกษารีบหันไปที่แถวนักเรียนนั่ง
...ไม่ต้องลุ้นหาเลย...
เพราะ ด.ช.เอกพงษ์ นั่งจ้อง ตาแป๋วมาที่ครู รออยู่แล้ว...
พอพยักหน้าให้...
เอกพงษ์ก็ลุก เดินก้มๆ ออกไปถือพานแทน
เด็กๆที่ถือพานห้องอื่น พากันกลั้นขำ กลั้นหัวเราะ
คงรู้กันหมดแล้ว...
ว่าพานห้อง 1/2 หนัก
ตอนไหว้ครู แล้วส่งพานให้ครู บนเวที
อ.ที่ปรึกษาที่นั่งมองพิธีอยู่ ...
ไม่กล้าดูเต็มๆตา
แต่ก็เห็น รอง ผ.อ. ที่รับพานคนแรก
พอรับพาน ก็ทำปากเป็นรูปตัวโอ...
ว่า โห....หนักจัง !!!
พอส่งพาน ต่อๆไปให้กัน เห็นครูอาวุโสแต่ละคนที่รับพาน
ทำหน้า อ๊าก...เหมือนได้อุ้มครกหินอ่างศิลา
กระซิบบอก ก่อนส่งต่อกัน
ว่า..
หนัก น้า...
หนัก น้า.... *******
ตอนสายแก่ๆ...
กำลังนั่งพักที่โต๊ะ....
เด็กๆ วิ่งคึก-คึก มาหา
"ครูขา ...ครูขา....."
ที่มาหา คือคนทำพาน กับเพื่อนๆ
...ยิ้มหน้าระรื่นมาเลย
"ครูครับ...พานดอกไม้ห้องเรา ได้ที่ 1 ครับ.."
" หา..ว่าไงนะ"
"ค่า ได้ที่ 1 ค่า ....
ชนะเลิศ ระดับ ม1 -ม.2 ค่า... "
ตอนหลัง ทราบมาว่า
คนตัดสิน เป็นเหล่านักศึกษาฝึกประสบการณ์(ฝึกสอน)
กรรมการคงเห็นว่า ในบรรดาพาน ที่วางเรียงเป็นแถวนั้น
พานดอกไม้ของ ม. 1/2 ดูเด่น
เพราะพานใหญ่มาก...
ปั้นนกยูง สวยแปลกตากว่าของใคร
บุญนะ ...
ที่กรรมการคงใช้วิธีเดินดูรอบโต๊ะ
แล้วไล่ให้คะแนน ไปที่ละพาน
ไม่มีกรรมการคนไหน
ได้ลองยกดู....
อิ อิ.... 
............... Smiley ..........................................
