วันนี้ไปรื้อหนังสือเก่าๆ ที่เคยอ่าน รื้อไปรื้อมาเจออยู่เล่มหนึ่งเปิดดูข้างในเจอหัวข้อหนึ่ง
น่าสนใจมาก เป็นเรื่องเกี่ยวกับการละเล่นของเด็กไทย "จ้ำจี้" เนื้อหาไม่มีอะไรมากแค่มีบท
กลอนจ้ำจี้แปลกๆ มาให้ดู ก็ไม่รู้ว่าจะเคยได้ยินมาบ้างหรือเปล่า
จ้ำจี้เม็ดขนุน
จ้ำจี้เม็ดขนุน ผู้ใดมีบุญ ได้กินสำรับ
ผู้ใดสับปลับ กินรางหมาเน่า ซ่มมะลิ้ม
ซ่มมะแป้น มะปรางออกดอก มะกอกออกฝัก
ผัวไม่รัก จะโทษใครเอา
จ้ำจี้ดอกเข็ม
จ้ำจี้ดอกเข็ม มาเล็มดอกหมาก เป็นครกเป็นสาก ให้แม่ยายตำข้าว
เป็นน้ำเต้า ให้แม่ยายเลียงซด เป็นชะมด ให้แม่ยายฝนทา
เป็นดอกจำปา ให้แม่ยายเด็ดทัด เป็นไม้กลัด ให้แม่ยายเสี้ยนผม
เป็นอ้ายพรม เขาชกหัวใช้ เป็นอ้ายไหม เขาขายหัวกิน
เป็นอ้ายอิน เขากินหัวเสีย..
จ้ำจี้จำจวด
จ้ำจี้จำจวด เอาลูกไปบวช ถึงวัดถึงวา
ครั้นสึกออกมา สัพพะลุ่นจุ่นจู๋
จ้ำจี้คอกแคก
จ้ำจี้คอกแคก ยอกแยกปลาไหล
ให้จี้ตรงไหน จะไชตรงนี้.
จ้ำจี้มะเขือเปราะ เนื้อต่างจากที่เคยได้ยิน
จ้ำจี้มะเขือเปราะ กะเทาะหน้าแว่น พายเรือแอ่นๆ กระทั่งต้นกุ่ม
เห็นเด็กหนุ่มๆ ดีเนื้อดีใจ ขอด้ายขอไหม เย็บผ้ายายชพ
เขาโห่กาลี เขาตีโหม่งครุ่ม ขยุ้มหน้ากลอง นางสายบัวทอง
อาบน้ำท่าไหน อาบน้ำท่าวัด เอาแป้งไหนผัด เอากระจกไหนส่อง
เยี่ยมๆ มองๆ นกขุนทอง ร้องเน้อ..
มีอีกบทหนึ่ง เป็นกลอนที่เขียนล้อเลียนคนหัวล้าน น่าสนใจครับ
เอามาลงให้ดูกัน ขออภัย หากกระทบใครเข้า
ผมเองก็...เช่นกัน ยังไม่รู้สึกอะไรเลย
**********
โอละเห่เอย หัวล้านนอนเปล ลักข้าวเม่ากิน
เขาจับตัวได้ เอาหัวไถลไถดิน หัวล้านมักกิน
ตกสะพานลอยไป ร้องให้เขาช่วย เขาก็ช่วยไม่ได้
หัวล้านลอยไป ถึงปากน้ำพระคงคา ปลากระโห้โลมา
กัดหัวล้านไม่เข้า หัวล้านบ้านเรา อยู่ดีกินดี
หัวล้านพริบพรี เขาตีเขาถอง
หัวล้านแม่กลอง ถองเสียแทบตาย...
หวังว่าคงพอได้สาระความรู้บ้างนะครับ แม้นเพียงเล็กน้อยก็ชื่นใจแล้วครับ
