พิมพ์

กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ สมัครสมาชิก.
1 ชั่วโมง 1 วัน 1 สัปดาห์ 1 เดือน ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

[แก้ว สาริกา]

  : สมัยก่อนนั้น การรับฟังเพลงจากเครื่องรับวิทยุนั้น ค่อนข้างจะลำบากยากสักหน่อย ยิ่งตามบ้านนอกด้วยแล้วแทบจะไม่มีเอาเสียเลย หรือบางบ้านที่มี ก็ต้องมีฐานะดีพอสมควร ที่พอจะมีสตางค์ ซื้อเครื่องรับวิทยุไว้ฟังกัน
ต้องใช้ถ่านไฟฉายเป็นลังๆ สำหรับใส่กระบะถ่าน (เรียกว่าถ่านกระบะ) เปลี่ยนถ่านทีหนึ่ง ใช้เป็นโหลๆ แล้วก็หาง่ายเสียที่ไหน
(เห็นมีอยู่ ถ่านตราแมวลอดบ่วง ตรากบ ยังที่หลัง) มีแล้วก็ต้องต่อสายอากาศ ให้ขึ้นไปในที่สูงๆ บนหลังคาบ้าน
เพื่อรับสัญญาณคลื่นที่ชัดเจน เผลอก็หาย ไฟฟ้าหรือก็ไม่มีใช้ นี่ผมพูดถึงบ้านนอก ที่เรียกกันแบบเจ็บปวด "บ้านนอกคอกนา" จริงๆ อยากจะฟังเพลงสักเพลง แต่ละครั้ง ก็ต้องรอให้เขามีงานบุญ เช่น งานบวชนาค, งานแต่งงาน, หรือไม่ ก็มีงานประจำปี ที่วัดใกล้ๆบ้าน มีลิเก มีเครื่องไฟขยายเสียง เขาก็เปิดจานเสียง (บ้านนอกเขาเรียกจานเสียง) เราก็คอยฟังเอา
ไม่รู้จักชื่อเพลง ไม่รู้จักชื่อนักร้อง เปิดเพลงอะไรมาเราก็ฟังได้ทั้ง น้ า น...
เปิดไปเพลง สองเพลง หรือ สักสามหรือสี่เพลง ก็ต้องเปลี่ยนเข็มเสียทีนึง (ปลายเข็มมันทู้) กว่าจะเสร็จงาน เข็มที่ใช้แล้วเป็นกล่อง ไอ้เจ้าของเครื่องไฟ ที่ขี้เหนียวหน่อย ก็เก็บเอามาฝนใหม่ ฝนๆ ๆ ให้ปลายเข็มแหลมเล็ก แล้วนำกลับมาใช้อีก ผลปรากฏ จานเสียงเจ๊ง ๆ ๆ...
     มีเพลงเปิดกันก็ไม่มาก จะเปิดเป็นลิเก กันเสียมากกว่า " แผ่นเสียงตรากระต่าย  ขอเสนอ นาฏะดนตรี คณะเกศนานารถ เสนอ เรื่อง ชาละวันกุมภี " อย่างงี้เป็นต้น ก็ฟังเห็นมีอยู่ไม่กี่เรื่อง เรื่อง พระอภัยมณี, เรื่อง ปลาบู่ทอง, เรื่อง ขุนช้างขุนแผน โห... ฟังมาตั้งแต่เด็ก มีเครื่องไฟงานที่ไหน เขาก็เปิด เปิด และเปิด ๆ ๆ ๆ แต่ อย่างงี้ ๆ ๆ แหล่ะ  แล้วก็ไม่เบื่อเสียด้วย
       ถึงคราวที่จะเปิดเพลง ก็เปิดเพลง ไม่รู้ว่าใครร้อง เปิดกันจนจำเนื้อได้ และจำมาจนเดี๋ยวนี้...
"สาริกานกน้อย หน่อล่ะน้อย หน่อละน้อย นวลเอย   ช่ะเออเอ๋ย เจ้าบินจร เที่ยวโฉบฉินบินว่อน เออเอ่อเอย ลงตรงไหนเล่านี่เอ่ย หน่อละนอย ๆ ช่ะนอย นอย นอย  บินคู่อยู่เคียง หวังเคียงชิดชมเชย อกเอย มิเคยจากจร คิดไปให้แสนอาวรณ์  จะหลับจะนอน คิดถึงงามงอน แม่ขนอ่อน สาริกา "...
                     ผมจำได้จบเพลง  แต่จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ ยังไม่รู้ว่า ชื่อเพลงอะไร และ ใครเป็นคนร้อง...

_______________________________________________________________________________________

[สมภพ]

บินโฉบลงมาเกาะหลังคาบ้านเลยครับ สาริกานกน้อย - เบญจมินทร์

<a href="http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/c95fe261550b6f915f843ef10a5cc0ee.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/c95fe261550b6f915f843ef10a5cc0ee.swf</a>

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

บินโฉบลงมาเกาะหลังคาบ้านเลยครับ สาริกานกน้อย - เบญจมินทร์

<a href="http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/c95fe261550b6f915f843ef10a5cc0ee.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/c95fe261550b6f915f843ef10a5cc0ee.swf</a>

  : 55555 ฟลุ๊ค ๆ ๆ เพิ่งจะรู้นะเนี้ยะว่าคุณสมภพ มีเพลงนี้ด้วย  แต่ก่อนผมเด็กๆไปช่วยแม่ขายของ ข้าวโพดคั่ว อ้อยควั้น
พุดซาเชื่อม แถวหน้าวิกลิเก เค้าก็จะเปิดแต่เพลงนี้ แล้วก็เพิ่งจะมารู้ ว่า ครูเบญจมินทร์ ร้องไว้ นอนหลับตาสนิทแล้ว ฟังมาตั้งแต่ 7-8 ขวบ จำเนื้อได้หมดสบายมาก มีอีกเพลงไหมล่ะ คุณสมภพ  " ก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวบ่ะหมี แกงกะหรี่ใส่มัน อีกทั้งหมูมัน อีกทั้งหมูมัน เนื้อสะเตะสะตู อีกทั้งแกงหมูแกงไก่ ใส่กัญชา เอ้อเฮอ / ถ้ามี สุดยอด ๆ ๆ ...

_______________________________________________________________________________________

[สมภพ]

กินอะไรไม่อร่อย กินอะไรไม่อร่อย เหมือนดังกินหอยชื่นใจ.....

ก๋วยเตี๋ยวบะหมี่ - สุริยา แสวงธรรม
<a href="http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/ab4c346a3a07e51654052edd83276e20.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/ab4c346a3a07e51654052edd83276e20.swf</a>

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

กินอะไรไม่อร่อย กินอะไรไม่อร่อย เหมือนดังกินหอยชื่นใจ.....

ก๋วยเตี๋ยวบะหมี่ - สุริยา แสวงธรรม
<a href="http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/ab4c346a3a07e51654052edd83276e20.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/ab4c346a3a07e51654052edd83276e20.swf</a>

   : อันนี้ นำมาร้องใหม่ สงสัย ของเก่าจริงๆหายาก ก็หยังดี ที่มีให้ฟัง

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

  : ต่อมา การพัฒนาสื่อสารของบ้านเมืองเริ่มดีขึ้น :
   
     เครื่องรับวิทยุก็ปรับระบบมาใช้ ทรานซิสเตอร์ขนาด ใช้ถ่านหกก้อนบ้าง สี่ก้อนบ้าง มีจัดรายการเพลง
เปิดเพลงทางสถานีวิทยุกระจายเสียง กันมากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ ที่มีบทบาทการเปิดเพลง และมีชาวบ้านชาวช่อง ติดตามฟังกันงอมแงม ยิ่งเสียกว่าคนแก่ติดหมาก ที่พอจะจำได้ ก็ "สถานีวิทยุยานเกราะ ขวัญใจประชาชน"  มี "จำรัส วิภาตวัต" คอยควบคุมดูแล และ ท่านจำรัส ก็ดังมากๆ เสียด้วย ดังถึงขนาด ตั้งเป็นวงดนตรี คณะ "ชุมนุมศิลปิน"  สร้าง เพลิน พรหมแดน,
นิตยา เปิดปัญญา, สุริยา แสวงธรรม, สมศักดิ์ ศรีบางช้าง, ชวนชัย ฉิมพะวงค์, อัญชุลี ฉัตรวิไล และ อีกมากมาย
จำรัส วิภาตวัต ใช้จังหวะเวลาช่วงนั้น รับงานถ่ายทอดสดตามงานวัด ออกอากาศทางวิทยุยานเกราะ โด่งดังไปทั่วทั้งประเทศ ที่ไหน วัดไหนมีงาน ก็จะถ่ายทอดสดออกอากาศ ชาวบ้านนอกอย่างเราๆ ก็ตื่นเต้น ไปยืนเกาะแผงลำแพน ที่เขาล้อมเครื่องส่ง
 ยืนดูกันทั้งวัน ข้าวปลาก็ไม่อยากจะกิน ไม่อยากจะหิว อดทน หรือทนอด หรือไม่มีจะกิน (ก็ไม่รู้) 555 ...
    ตามสถานีวิทยุอื่นๆ ก็มีเรื่องเปิดเพลงให้ชาวบ้านฟัง ไม่อยากเล่าเดี๋ยวจะเลอะกันไปใหญ่  แหล่งที่เปิดเพลงก็นี่แหล่ะ
สถานีวิทยุยานเกราะ, สทร. ปชส.7 เป็นที่รวมแหล่ง แห่งความบันเทิงของชาวบ้าน ที่พักใจในการฟังเพลงโดยแท้
    เมื่อมีการเปิดเพลง ก็จะมีโฆษก นักจัดรายการ มาพูดคั่นโฆษณาขายยาขายสินค้า สลับกับการเปิดเพลง เอ้อ..อีตาคนนี้พูดเพราะดี แฮะ..ก็อยากเห็นหน้า เห็นตัวจริง ต้องยอมรับความจริงอย่างหนึ่งว่า "คนเรายังโง่อยู่"  ชะโงกหน้าเข้าไปดูในเครื่องวิทยุ มองไม่ยักกะเห็นตัวแฮะ..  เลยใช้วิธีเขียนจดหมาย ส่งทางไปรษณีย์ ไปขอรูปถ่ายนักจัดรายการ กว่าจดหมายจะถึงมือผู้จัด ใช้เวลาเป็นเดือน เขียนผิด เขียนตก ขอรูปถ่าย เขียนเป็น "ขอรู ถ่าย 1 รู  เพื่อไว้ดูต่างหน้ายามฟังรายการ โฆษก ผู้จัดรายการ ก็อ่านตามนั้นจริงๆ ฟังแล้วก็ขำกลิ้ง .. / ตลกรุ่นหลังๆ มักจะนำเอามาเล่นมุกตลกกัน ก็เอามาจากตรงนี้ แหล่ะ ...
           
         คนอะไร้.. จะขนาด น้ า น.. ขออะไรไม่ขอ มาขอรูถ่าย 1 รู เอาไปแล้ว โฆษก เค้าจะเอาที่ไหนถ่าย ล่ะครับ 

_______________________________________________________________________________________

[สมภพ]

           ประมาณปี 2508 พ่อพาผมมาปากคลองตลาด ตอนนั้นรถเมล์สายใต้ยังจอดข้างวัดเลียบ แล้วก็สถานีวิทยุ ปชส.7 เทศบาลนครกรุงเทพ ยังอยู่แถวเชิงสะพานพุทธ จำได้ว่าได้ขึ้นรถรางด้วย หลังจากนั้นอีก 7 ปี ถึงได้เข้ามาอยู่กรุงเทพฯ อย่างจริงๆ 

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

   : คนจัดรายการ เปิดเพลง ประกาศชื่อเพลง บอกชื่อนักร้อง ผู้ร้องเพลง เอาล่ะ ทีนี้เริ่มรู้แล้ว ว่าเพลงนั้นเพลงนี้ ๆ ๆ ๆ ใครร้อง เพลงของ ครูคำรณ สัมปุณณานนท์ เปิดบ่อยและมากที่สุดในยุคหนึ่ง ต่อๆ มา  เบญจมินทร์, สมยศ ทัศนพันธ์,
ชาญ เย็นแข, อุดม ผ.เมฆเจริญ, มีศักดิ์ นาครัตน์, ทูล ทองใจ, สุรล สมบัติเจริญ, ก้าน แก้วสุพรรณ, ชัยชนะ บุญนะโชติ,
ยงยุทธ เชี่ยวชาญชัย, วงจันทร์ ไพโรจน์, พร ภิมย์, ศิริจันทร์ อิศรางกูล ณ อยุธยา,     
     ไอ้เราจะฟังเพลง แม่จะฟังลิเก  แม่เผลอ ออกไปไร่ ผมแอบโขมยเอาวิทยุซ่อน  แม่กลับจากไร่
     หาวิทยุไม่เจอ บ่นน้ำหมากกระจาย...
                                          ( แกล้งแม่ อย่าเอาอย่างนะครับ บาป )
   
  ผมชอบฟังเพลง แม่ชอบฟังลิเก แกฟังของแกทุกคณะ ฟังจนอ้าปากน้ำหมากไหลไม่รู้ตัว พอรู้ตัว หยิบผ้าเหน็บอยู่ที่พุง
ขึ้นมาเช็ดน้ำหมาก ฟังต่อ ฟังของแกทั้งวัน คณะโน้นจบ ก็ย้ายหาคณะนี้ หมุนหาคลื่นฟังไม่ชัด เคาะ โป๊ก ๆ ๆ ๆ 
เออ.. ก็มีเหมือนกันเน๊าะ รุ่นกระเทาะดัง แล้วจำแม่นจัง คณะนี้เล่นสถานีไหน เวลาเท่าไร จำได้หมด   ฟังทุกคณะ เชน เมืองทอง, ก้อง ลือไกล, ทองใบ รุ่งเรือง, เสนาะน้อย เสียงทอง, จำลอง ณ.วังน้อย, จำลอง นาฏศิลป์, ช. เทพประสิทธิ์,
ขุนแผน ลูกปราจีณ, บุญเชิด ท่วงศิริ, เอื้อน คล่องอาษา, แมน ลือนาม, ทุเรียนเล็ก, ฯ

                                                    แม่ผมเล่น ยึดวิทยุเลยแหล่ะ...  

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

  : พอมาปี พ.ศ. 2504  "ไพรวัลย์ ลูกเพชร" เริ่มดัง เพลง คำเตือนของพี่, แม่ผักบุ้งบ้านดอน, ดาวจำลอง, เพลง เสียงจากไพรวัลย์ ก็ดังกระหึ่มตามมา ไอ้เราก็ชอบฟังเป็นชีวิตจิตตใจ เพลงไพรวัลย์ร้องเนี่ยะ ฟังทีไรมันเกิดอารมณ์ อันรัญจวนใจเสียยิ่งนัก ฟังแล้วเกิดความสุข เกิดภาพเหมือนจินตนาการณ์ โดยเฉพาะเพลงที่ผมโปรดมาก " เพชรบุรีแห่งความหลัง "         
 "เห็นยอดตาล พริ้วไกวลมลู่  ยืนทะมึนเป็นหมู่  ดังซู่เหมือนใครกู่หา ฟังดั่งเหมือนเสียงน้องข้า ครวญฝากลมแผ่วมา ให้ข้าหวลคืนถิ่นหลัง" ฟังเนื้อหาของเพลง ท่วงทำนองการร้อง การหยอดเสียง ชวนให้น่าหลงไหลยิ่งนัก ใครคิดอย่างไรผมไม่รู้
    แต่ผมคนหนึ่งล่ะ ที่จะบอกว่า ตลอดชีวิตนี้ ไม่ต้องหาอีกแล้ว นักร้องเสียงอย่างนี้   
    อีกเพลง "อยู่กับตายเท่ากัน" หากจะฟังแต่ชื่อของเพลง อาจจะพูดว่า "เพลงอะไรว่ะ" ชื่อน่ากลัวจัง ฟังให้ดีๆ เถิดครับเพลงนี้ ชวนให้หลงไหล ชวนให้เสน่หา ในบทเพลง บ่งบอกถึงความหมายที่ลึกซึ้ง เกินคำบรรยาย ผมเองก็ยังบรรยายยากจัง แต่เนื้อหานี่ซิ บอกถึงความสวยงามของท้องฟ้า ยามฟ้าสางใกล้สว่าง ท้องฟ้าจับเป็นแสงสีทองอร่ามงามตายิ่งนัก เปรียบเสมือนคนเราเกิดมา แรกเริ่มสดใส สมหวัง ผิดหวัง คงอยู่ และดับไป มองเห็นภาพเลยจากเนื้อเพลง บทเพลงที่ ครู "แฉล้ม โกยทา" บรรจงและเรียบเรียงรังสรรค์ เนื้อหาของเพลงไว้อย่างงดงาม กินใจเหลือเกิน 
  "ฟ้างามเมื่อจวนจะสาง รุ่งรางมองแสงทองส่องร่าง ปัจจุสมัยอรุโณทัยจะเยี่ยมขอบฟ้า รุ่งสางเหลืองงามอร่ามตา
   ฟ้าช่างงาม งามกระไร"...
                                           
                                        ... ฟังแล้วเคลื้ม ชวนให้นอนฝัน เสียเหลือเกิน ...    

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

   : กะว่าปีนี้  ขายข้าวได้ จะขอแม่ซื้อวิทยุสักเครื่องไว้ฟังเพลงอวดสาว สมัยก่อนจีบสาวไม่เป็น ก็ใช้วิธีเปิดเพลงที่เนื้อเพลงบ่งบอกถึงความรักความในใจ ส่วนใหญ่เนื้อหาของเพลงก็จะเป็นแนวเกี่ยวกับความรักแทบจะทุกเพลงอยู่แล้ว เราก็เปิดให้สาวได้ยิน สาวชอบ สาวก็ยิ้มให้ สาวไม่ชอบ สาวก็ไม่กล้าด่า เพราะเราฟังเพลง จริงป่ะ ..
    เช้าออกไร่ เย็นออกไร่ รดน้ำเก็บผักพรวนดิน เช้าของทุกวัน ช่วยแม่หาบผักไปส่งที่ตลาดศาลเจ้าฯ ขึ้นชื่อแม่เชื้อ คนรู้จักกันทั้งตลาด ส่งแม่แล้ว เดินกลับบ้าน สายๆ ไปโรงเรียน สามโมงเย็นโรงเรียนเลิกกลับบ้าน นำควายออกไปเลี้ยงกลางทุ่ง ปล่อยควาย แล้วรดน้ำผักที่ไร่ต่อ จวนมืดตะวันโพล้เพล้ ไล่ต้อนควาย หาบผักกลับบ้าน ทำอยู่อย่างนี้ทุกวันจนเป็นกิจวัตร สมัยที่ผมเรียน โรงเรียนเขาหยุด วันโกนกับวันพระ ไม่ได้หยุด เสาร์-อาทิตย์ อย่างเดี๋ยวนี้ เสียเมื่อไหร่ วันหยุดช่วยแม่โขลกข้าวเกรียบ
(แม่เค้าทำข้าวเกรียบว่าวขายด้วย)
    น่าฤดูเก็บเกี่ยว เสร็จจากงานนา จะขายข้าว สมัยนั้น ข้าวเปลือกขายเกวียนละ 600 กว่าบาท วิทยุทรานซิสเตอร์ "เนชั่นแนล" เครื่องละ 800 บาท อดอีกไม่ได้กันวิทยุวิทเยอะ ชวดกินแห้วตามเคย
    ปลายปี พ.ศ. 2504 ต่อเนื่อง ปี 2505 "ชาย เมืองสิงห์" ดังระเบิดเทิดเทิง ทุกเพลงของ ชาย เมืองสิงห์ ที่ออกมาดังหมด
ดังไม่หยุด... เอาแล้วเราแทบคลั่ง  ไหนจะ ไพรวัลย์เอย  ชาย เมืองสิงห์เอย ทำไงวุ้ยเรา ...
                                   
                                         แม่เล่นติดลิเก ครองเลยวิทยุ อกแทบแตกเลยเรา ทำไงดี...
   
      : มุมานะทำงาน หวังเอาใจแม่ ช่วยงานทุกอย่าง เท่าที่กำลังเด็กอย่างเราพึงทำได้ ช่วยแม่ขายของงานวัด
แม่ปิ้งข้าวเกรียบขาย, พุดซาเชื่อม, อ้อยควั้น, ข้าวโพดคั่ว, สับปะรดแช่อิ่ม, มันแกวแช่อิ่ม, มีงานที่ไหนไปที่นั่น งานวัด งานวิก หนังขายยากลางแปลง แม่สงสาร ตัดใจ ยกวิทยุเครื่องที่แม่ฟังอยู่ ให้เราเป็นของขวัญ รางวัล ที่ขยันช่วยแม่มาตลอด  ดีใจแทบตาย แต่ก็คิดอยู่ว่า เอ๊ะ...แม่เอาวิทยุให้เรา แล้วแม่จะเอาที่ไหนฟังลิเก แกติดของแกจะตาย
       อดกินหมาก อดฟังลิเก ให้อดข้าวดีกว่า ว่างั้นเถอะ แต่อะไรที่ไหนได้ พอแกเอาเครื่องเก่าให้เรา
       แกก็งัดหยิบเครื่องใหม่ออกมา เปิดฟังเฉยเลย        
                                       
                            เอ๊ะ...นี่ แม่เชื้อ แกแอบซื้อวิทยุเครื่องใหม่ ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่วุ้ย..แม่เนี่ยะ
 
    : ได้รับของขวัญ เป็นวิทยุจากมือแม่ ถึงจะเก่าไปสักหน่อย แต๋ก็ไม่ได้เสียหายอะไร  เปิดเพลง ฟังเพลงทั้งวัน กำลังเห่ออะไรจะมีความสุขเท่า เมื่อได้ยินเสียงเพลง
   แม่ฟังลิเกอยู่บนเรือน เราได้ที่เหมาะ อะไรจะเหมาะเท่าที่ริมกองฟางใต้ต้นมะขามเทศ ลมพัดโชยเอื่อยๆ ผ้ากะโถงผืนหนึ่งปูนอนเอกขะเนก ปลายเท้ากระดิกไปตามจังหวะของเพลง
                        "ก่อนจะอำลา น้องนางบ้านนาของพี่  น้องเอ๋ยโปรดฟังให้ดี คำเตือนของพี่นี้มาจากใจ
                         พี่ห่างเพียงตัว หัวใจพี่นี้อยู่ใกล้   ถึงแม้นพี่จะห่างไกล มิใช่ว่าใจพี่จะห่างตาม
                              ก่อนจะอำลา น้ำตาพี่รินไหลร่วง  แสนรักแสนห่วงพุ่มพวง จนทรวงนี้ยอกเหมือนเหน็บด้วยหนาม
                         เจ็บแปลบแสบใจ เหลือทนจนมิอาจห้าม  ก่อนลาน้องแม่โฉมงาม  พี่ขอห้ามเตือนสักนิดเถิดกลอย ".....
                                             ด้วยน้ำเสียงที่โหยไห้ยิ่งความไพเราะ จนนอนเพลิน
                             
              เผลอไผลหลับไหลและฝันไปพร้อมกับเสียงเพลงที่ได้ยินเพียงกระแส เสียงแผ่วๆอยู่ ข้างๆริมหู                                     
                                         
                ******************************************************                          

_______________________________________________________________________________________

[สมภพ]

         ช่างเหน็บแนมแกมประชด อรุณเอ๋ยแบบบดของแม่ช่างหยดช่างย้อย.............. 

         ตอนเพลงนี้ดังระเบิดเถิดเทิง ผมเรียนประถม 1 นั่งเรียนกับศาลาวัด มีโต๊ะที่เหมือนกับที่นั่งซักผ้านั่นแหละแต่ว่ายาวพอที่จะนั่งได้สองคน ทีนี้พอเพื่อนที่นั่งด้วยมันขยับโต๊ะแล้วเราไม่ทันระวังมันก็หนีบขาเราซิ เดี๋ยวก็ได้ลุกขึ้นมาต่อยกัน ปีนั้นยังใช้กระดานชนวนกับดินสอหินอยู่เลย

          คำเตือนของพี่ - ไพรวัลย์ ลูกเพชร
          <a href="http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/74d61cda71accf04a79c2450d1261184.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/74d61cda71accf04a79c2450d1261184.swf</a>

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

  : ไอ้แก้ว ๆ ๆ  ตื่น ๆ  ฮึ้ย... พี่หลอง  ให้ไปขนของ ที่บ้านพี่พล (พล พรภักดี)   เสียงมีคน มาปลุกให้ตื่น                          
- ใครปลุกว๊ะ กำลังนอนฝันเพลินๆ (ผมบ่นเบาๆ) พอลืมตา ผมเงยหน้าไปดู เอ้าไอ้กล่ำ มาเมื่อไหร่ (ณรงค์ มะกล่ำ) 
- เพิ่งมาถึง เห็นมึงนอนก็เลยปลุก ไปบ้านพี่พลกันหน่อย กูไปไม่ถูก พรุ่งนี้ พ่อ "จำรูญ หนวดจิ๋ม" เขารับงานแสดงดนตรี
  ที่สวนสัตว์เขาดิน พ่อจำรูญให้กูมาหาเครื่องดนตรี กูไม่รู้จะไปเอาที่ไหน เลยไปหาพี่หลอง พี่หลองให้มาหามึง ช่วยกูหน่อย                         
- ได้ รอแป๊บนะ  ไอ้กล่ำ เฮ้ย..นี่อยู่กรุงเทพฯ เหรอะเนี่ยะ นึกว่านอนฟังวิทยุ อยู่ที่บ้านนอกเสียอีก
      อ้าว.. นี่ฝันไปเหรอเนี่ยะ เวร แท้ๆ
-  เค้าเอานักร้องด้วยเปล่า เราก็ว่างอยู่นะ
-  ไม่เอา นักร้องเขามีเยอะ แต่มึงต้องไปด้วยนา เวลาเลิกคอยขนของกลับ                                                   
               
                 - บ้า คนผีอะไรว๊ะ นอนฝันกลางวัน (ไอ้กล่ำบ่น).....

  : งานตรุษจีน ที่สวนสัตว์ดุสิต เขาดินวนา เขาจัดมีการแสดงดนตรี 3 วัน ติดต่อกัน ผมก็ไปช่วยเขาจัดของขนเครื่อง แล้วก็อยากจะรู้ด้วยว่า เมื่อดาราตลกอย่าง จำรูญ หนวดจิ๋ม ดาราตลกจากภาพยนตร์ไทย ที่ใครๆรู้จัก มาแสดงดนตรีลูกทุ่ง เขาจะแสดงกันอย่างไร เราก็สนใจ ไปยืนเกาะรั้วเหล็กกั้น ยืนดู
    ดูไป ๆ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลก ดูอยู่สามวัน (จำเป็นต้องอยู่ดู เพราะได้ตังค์) ก็เห็นแสดงกัน จำอวดตลก ที่ยังพอจำได้ 
มี ยรรยง จมูกแดง นั่งตีปี่พาทย์ ไอ้เราก็ว่า เอ.. คนอะไร จมูกแดง เข้าหลังเวที เพื่อไปดูชัดๆ (เรามีสิทธิ์เข้าไปอยู่แล้ว)
ปัทโธ่... ก็แค่เอาริปสติกสีแดง มาทาให้แดง ก็ เป็น ยรรยง จมูกแดง แล้ว ก็แค่นี้แหล่ะ มีอีก ตลก จ๋อง หน้าจ๋อย, แจ่ม หน้าจืด,
โข่ง หน้าขาว, แล้วก็มา ห้วหน้าวง "จำรูญ หนวดจิ๋ม" ที่เด่นหน่อย ก็ ดาราละคร จาก ช่อง 4 บางขุนพรหม สมัยนั้นดัง มากๆ
จากละคร เรื่อง "แก้วหน้าม้า" คุณ"จำลักษณ์ ชำนาญประดิษย์" ผู้แสดงเป็นตัวนางแก้วหน้าม้า เป็นผู้ชายนะครับ แต่แสดงเป็นนางเอก คู่ กับ "สุรินทร์ แสงขำ"  และก็มีดาราระดับพระเอกอีกคน  คุณ "นุกูล ศิลปกันต์" ที่มาร่วมโชว์ตัว  ในงานนี้ด้วย 
        นักร้องหญิง ก็เห็นมี  "วาสนา ระวังงาน"  โอ้.. คนนี้ร้องเพลงเพราะมากๆครับ ..   
        นักร้องชายแต่ละคน ก็งั้นๆแหล่ะ ร้องล่มหน้าเวทีก็มี ผมไม่ได้ว่าใครนา มันเรื่องจริง ..
         
    นี่ผมไม่ได้โม้ นา ๆ... สุดท้าย ไอ้กล่ำ ทนอยู่ไม่ไหว บอกให้พี่โข่ง (โข่ง หน้าขาว) ผู้เป็นโฆษกประกาศเพลง
      เรียก แก้ว สาริกา ขึ้นเวที ร้องเพลง
      ผมขึ้นไปร้องเพลง สามเพลง ทีแรกกะจะร้องแค่เพลงเดียว คือเพลงพี่ไวพจน์ เพลง "ห่วงลูก" แก้ว สาริกา แหล่
      ณรงค์ มะกล่ำ เป่าแซคอัลโต้ ร้องจบ พ่อจำรูญ บอกไอ้นี่แหล่ดี ร้องดี ให้มันร้องอีก ผมเลยฟาด ซ่ะ สามเพลง
      เลยงานนี้ได้ร้อง ทั้งสามวันตลอดงานเลย เลิกงาน ได้ค่าตัวเพิ่ม 30 บาท ดีใจแทบตาย
      ต่อมา ครู จ๋อง หน้าจ๋อย ชื่อจริงของท่าน "วสันต์ วาสนมานิตย์" แต่งเพลงให้
                                               
                                                      ชวนไปอัดเสียง เพลง "น้ำตาชาย"

<a href="http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/cb8aecc0b3e93c03331f3a0a70f94ee2.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.banplengthai.com/imagehost/pics/cb8aecc0b3e93c03331f3a0a70f94ee2.swf</a>

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

   : หลังจากงานที่เขาดินฯ เพียงไม่กี่วัน  ชาย เมืองสิงห์ รับจัดงาน สวนสนุกที่สระโกสินารายณ์ อ.บ้านโป่ง   
              จ. ราชบุรี :   

   ปลายปี พ.ศ. 2509 ต่อเนื่อง พ.ศ 2510 ข่าวใหญ่  หนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าว พบบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์  เกิดขึ้นกลางทุ่งนา
ในเขต อ. บ้านโป่ง จ. ราชบุรี มีประชาชนจากหลากหลายทั่วทุกสาระทิศสถานที่ แห่กันไปอย่างมืดฟ้ามัวดิน ตามข่าวว่า
หากใครนำน้ำ มาใช้ มาอาบมากิน จะเป็นการรักษาโรคภัยไข้เจ็บ ต่างๆให้หายได้ ตามกระแสข่าวออกมาอย่างนั้น บ้างก็ไปหาบ
ไปตักอาบกันที่นั่น อยู่ค้างอ้างแรมกันเลยทีเดียว บ้างก็เตรียมขวดน้ำถังน้ำ มาตักไปฝากคนทางบ้าน
  พี่ชาย เป็นคนชอบเสี่ยง กล้าได้กล้าเสียอยู่แล้ว ไปจัดงานเป็นสวนสนุกขึ้นที่บริเวณใกล้ๆกับสระน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นใช้ผ้าใบล้อมรอบ
จัดงาน 3 คืน 3 วัน กลางวันมีการเล่นต่างๆ กลางคืนมี ลิเก ภาพยนตร์ วงดนตรี และประกวดร้องเพลง มีถ่ายทอดสด ออกอากาศสถานีวิทยุยานเกราะ ทั้งกลางวัน และกลางคืน ตลอดงาน       
     คืนแรก วงดนตรี หลังเขาประยุกต์ ร่วมด้วย ฟ้าบางกอก ประชาชนสนใจกันมาก เพราะเหตุอยากรู้ที่ว่า ชาย เมืองสิงห์ 
ออกจาก วงจุฬารัตน์  ตอนนั้นข่าวยังสับสน จริงไม่จริง คนก็มาเที่ยวกันเยอะ เก็บค่าผ่านประตู ได้เป็นกอบเป็นกำเลยที่เดียว
นี่เพียงคืนแรกนะครับ
   พอถึงกลางวันของอีกวัน ชาย เมืองสิงห์,  ศรีไพร ใจพระ, บุปผา สายชล, ดวงใจ เมืองสิงห์, และโฆสิต นพคุณ
รวมพลแสดงลิเก  โดยใช้ชื่อเดิมที่เคยร่วมเล่นกัน สมัยเมื่อครั้ง อยู่ วงจุฬารัตน์ คณะ "กระดิ่งทอง" ถ่ายทอดสดออกอากาศ 
ผู้คนก็แห่มาดูกันเยอะ ทั้งลูกเด็กเล็กแดง ดูฟรีนะครับ ไม่เก็บเงิน ...

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

  : คืนที่สองของงาน วงดนตรีลูกทุ่งวงใหญ่ "คณะ สุรพล สมบัติเจริญ" : ความดังพร้อมความยิ่งใหญ่ ไม่ต้องพูดถึง
พอตกตอนเย็นๆ คนก็เริ่มทะยอยกันมา เต็มลานงานแสดงไปหมด สุดยอดความดัง ของ สุรพล โดยเฉพาะในย่านแถบแถวถิ่น ราชบุรี, เพชรบุรี, กาญจน์บุรี, นครปฐม, สุพรรณบุรี, ด้วยแล้ว ต้องนี่แหล่ะ "สุรพล สมบัติเจริญ"     
       คืนนั้นหลังจาก งานยุติแล้ว พวกผมที่ทุกคนต้องมีหน้าที่ ดูแลรอบรั้วบ้าง ยืนเก็บตั๋ว หน้างานบ้าง เดินดูแลงานทั่วไปในงานบ้าง ก็เข้าที่พักผ่อนหลับนอนกันตามมุมต่างๆตามที่เหมาะที่ควร ผมและเพื่อน ๆ อีกหลายคน มี "บรรพต สุกแสง" อยู่ด้วย นอนกันใต้ถุน เวทีดนตรีนั่นแหล่ะ ดึกๆเข้าเวลาประมาณสักตีสองกว่าๆ ก็มีงูเจ้ากรรมไม่รู้ว่าจะนอนเป็นเจ้าที่อยู่ที่นั่น หรือเรื้อยมาจากที่อื่นกันแน่ กัดเข้าที่เอ็นร้อยหวายของ บรรพต สุกแสง ร้องลั่น  พวกเราสะดุ้งตื่น ตีงูจนตาย แล้วก็ช่วยกันพา บรรพต สุกแสง ส่งโรงพยาบาลบ้านโป่ง ในคืนนั้น กลับย้อนมาเอาไฟฉายส่องดูซากงูที่ถูกตีตาย เป็นงูแมวเซาตัวเขื่องทีเดียวใหญ่น้องๆข้อมือ
    รุ่งเช้า ของอีกวัน พี่ชาย (ชาย เมืองสิงห์) ให้ไปรับ บรรพต กลับจากโรงพยาบาล พอเจอหน้ากัน ระหว่าง ชาย เมืองสิงห์
กับ บรรพต  สุกแสง พี่ชาย เข้าไปถามอาการ  พี่ชาย เลยขออนุญาต ศรีไพร ใจพระ ขอ บรรพต สุกแสง มาอยู่ด้วย แล้วเปลี่ยนชื่อให้ใหม่ เป็น "บุญ บรรดาล"           
    ชะรอยว่าจะเป็นเสมือน บุญบรรดาล ให้ ชาย เมืองสิงห์ ได้พบ กับศิษย์คนใหม่ ที่ชื่อ บรรพต สุกแสง
          และ บรรพต หรือ บุญ บรรดาล คนนี้แหล่ะ
                                      ที่แต่งเพลง   "พ่อแก่แม่เฒ่า"
                             
                                      ให้ ชาย เมืองสิงห์ ร้อง บันทึกเสียง เมื่อปี 2514 โด่งดังจนถึงทุกวันนี้

_______________________________________________________________________________________

[แก้ว สาริกา]

    : กลางวัน ของวันเดียวกันกับ ที่รับบรรพต กลับจากโรงพยาบาล :
     
    ลิเก คณะ "กระดิ่งทอง" ก็เล่นออกอากาศ ตามปกติ เรื่อง พระอภัยมณี ตอน สินสมุทรพาพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อ
(จะให้เล่าไหมล่ะสนุกนา ว่าใครแสดงเป็นตัวอะไร แต่เอ..ไม่เล่าดีกว่า)  ขณะที่ ที่ลิเกแสดงอยู่อย่างออกรสชาด
ก็มีสาวสวยนางหนึ่ง อวบ อึ๋ม ขาว สวย หมวย หุ่นดี ผมสั้นจู๋ เหมือนคนเพิ่งสึกจากพระหรือชีใหม่ๆ เดินเขามาหา พี่ติ๋ม
(ดวงใจ เมืองสิงห์) จนกระทั่งหมดเวลาของการแสดงลิเก
ก็ได้พูดคุยกัน สาวแนะนำตัวเอง พูดอย่างไรกันผมไม่รู้ แอบดูความสวยอยู่ห่างๆ ขืนเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้า เดี๋ยวโดนพี่ติ๋มตบตายชัก
สักพักใหญ่ สาวสวยผู้น่ารัก ก็ลากลับไป       
    เสียงดังไล่หลังผมมา "อีแก้ว" แอบดูอะไรกัน  เข้ามานี่ หันกลับไปดู เสียงพี่ติ๋มร้องเรียก
    "เห็นคนสวยไม่ได้เชียวนะพวกเราเนี่ยะ" พี่ติ๋มว่า 
            ตามปกติวิสัย พี่ติ๋มเป็นคนใจดี มีเมตตา รักลูกน้อง ทุกคน         
    พี่ติ๋มเอ่ยถาม - บรรพตเป็นไงบ้าง                 
                    - มันหายแล้วพี่ติ๋ม เห็นเดินตัวดำ ยืนจีบแม่ค้าสาวอยู่ด้านโน้นแน่ะ                 
                    - อยากรู้ใช่ไหม ว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้เขามาทำไม ?                  
                    - ครับ สวยครับ น่ารักครับ                 
                    - นั่นน่ะ "กลอย มิ่งขวัญ" นักร้องหญิง ของ ก้าน แก้วสุพรรณ บวชชีเพิ่งสึกมา เขามาขออยู่ด้วย เดี๋ยวเราเสร็จงานที่นี่ พี่ชายจะทำสวนสนุกต่อ ที่ วัดราษฎ์โพธิ์ทอง ปากน้ำ สมุทรปราการ อีกสามคืน เหมือนที่นี่ เสร็จแล้วต่อไปที่ ปากน้ำโพ นครสวรรค์  "วัดเกาะหงส์" บ้านแฟน พี่พล (พล พรภักดี) อีกสามวันสามคืน จากที่ วัดเกาะหงส์ แล้ว ไปงานสวนสนุก
ของ พี่หลอง (ฉลอง วุฒิวัย) ที่ อ.ชะอำ เพชรบุรี สามคืนเหมือนกัน
        เสร็จงาน ที่พี่หลองแล้ว พี่ชาย จะเปิดทำวงใหม่ เป็นลูกทุ่งวงใหญ่ ก็เลยรับปาก รับ "กลอย มิ่งขวัญ" ไว้ร่วมงานด้วย                                 
                                 พี่ติ๋มเล่าให้ผมและเพื่อนๆ ฟังกันแค่นี้   เฮ้อ.. โล่งอก นึกว่าโดนจัดหนัก

_______________________________________________________________________________________