เห็นทีต้องเล่าซะแล้วเรื่องนี้ เก็บไว้นาน....
(แต่ก็ได้เล่าให้เพื่อนที่ปัตตานี ฟังไปคนนึงละครับ...5555 )
เมื่อน่าจะเมื่อ ปี 21...ถ้าไม่ใช่ ก็ 24-25 ไปเลย ...(คะเนจากบริบท รอบตัวเอง)
1. คือที่บ้านผม ...จะเป็นที่ที่ร้านขายหนังสือในตัวเมือง เอาห่อหนังสือพิมพ์ นิตยสารต่างๆ มาลงพักที่บ้าน...
เพื่อรอให้พี่ผู้หญิง-เมียทหารในค่ายคนนึง ขี่มอไซคล์ มีลังไม้พ่วงที่ท้าย มารับไปขายต่อในค่าย...
(พี่คนนี้ ต่อมา เราก็นับเป็นญาติสนิทของที่บ้านผมเลยนะครับ
...เธอเป็นคนพื้นเพ จ.สระบุรี มีน้ำใจมากๆ...แม่ผมรักเหมือนลูกคนนึง)
2. อยู่ๆ ก็มีหนังสือพิเศษ (ที่ห่อถุงพลาสติก แบบให้แพะอ่านได้=ให้ดูแค่ปก... แต่ "ห้ามแกะอ่าน")
แทรกปนมาขายด้วย....อิ อิ
เดาว่า น่าจะเป็นนิตยสารผู้หญิง เพราะหน้าปก ชื่อว่า สาวสบึมส์ อีกเล่ม ชื่อ สาวซู่ส์...
(ราคาตกประมาณ 35 บาท-ซึ่ง ก็ถือว่าแพงนะครับ สมัยนั้น)
ผมไปบอกข่าวนี้ที่ทำงาน...เพื่อนๆสั่งกัน รวม 7-8 เล่ม จ่ายล่วงหน้าเรียบร้อย
3.หนังสือมาถึงวันอาทิตย์ ....เช้าวันจันทร์ผมไปทำงาน
ก็หิ้วถุงกระดาษสีน้ำตาลแบบถุงโชคดี ใส่ 7-8 เล่มนั้น...
ผมไปรถเมล์ใหญ่ -สีเขียวประจำทาง (ซึ่งแถวบ้านเรียกว่า รถขนส่ง)...
รถขนส่งสายนี้ จะไปสุดทางที่หาดใหญ่ แต่ก็จะผ่าน อ.โคกโพธิ์ ที่ทำงานของผมด้วยครับ...
ซึ่งพอรถวิ่งมาถึงที่แยกนาเกต.... ก็ต้องเลี้ยวขวาอย่างสุดตัว เพื่อไปทาง อ.โคกโพธิ์...
เพราะเป็นรถใหญ่ เท่ารถเมล์ของกรุงเทพฯ... พอเลี้ยวเกือบๆหักศอก แบบนี้ เล่นเอาผู้โดยสารนั่งตัวบิด...
.... เอี้ยวเซ แทบหล่นจากที่นั่งทุกคน.... ไม่เว้นผม
แล้วถุงกระดาษในมือผมก็เอียงลง.... หนังสือที่ห่อพลาสติกทุกเล่ม ก็ลื่น ...ทุกเล่ม หล่นกระจายไปตามใต้ที่นั่ง
..ตรงโน้น ตรงนี้ ตรงนั้น...
4. ผมงี้... เหมือนที่เขาว่าไว้เลยครับ ว่า อยากแทรกธรณีแผ่นดินหนี...
ให้ทะลุลึก ออกไปถึงอเมริกาเป็นอย่างยิ่ง... ตัวงี้ ชาไปหมด...ทำไงดี?
แต่ที่ทำได้จริงๆ คือ ต้องลุกจากที่นั่ง ลงไปคุกเข่า...ควานไปหยิบตรงโน้น... ตรงนี้...
มีบางคนช่วยหยิบใต้ที่นั่งเขา ส่งมาให้...นั่นยิ่งทำให้ผม อยากตายตรงนั้นไปเลย...
เพราะถุงพลาสติกใหม่เอี่ยม ใสสะอาด โชว์ปกนิตยสารพิเศษให้เห็นชัดเจน....
นางแบบยากจน ไร้เสื้อผ้า นั่งพาดโอ่ง...ยกขาข้างนึงด้วย....ถ่ายโคลสอัพ เต็มปก
ได้แต่บอก"ขอบคุณครับ ๆ"....
โอ๊ยยยย ! ...กว่าจะตามเก็บ ได้ครบทุกเล่ม...เหมือนตกนรกชัดๆ
ยิ่งวันนั้น ก็เป็นวันที่ต้องแต่งยูนิฟอร์มด้วย...ถึงแค่ขีดชั้นตรีก็เถอะ
ผมนั่งก้มหน้าตลอดทาง ภาวนา เร่งให้รถถึงหน้าตลาดโคกโพธิ์ไวๆ....จะได้รีบลง
"อ๊ากส์....ช่วยด้วยยย...ทำไม มันต้องมาเป็นอย่างงี้.."
...เล่าไป ก็ขำ ทุเรศตัวเองครับ ...
...อยากเสนอหน้าดีนัก .....ซึ่งตัวเอง ก็ไม่ได้มีกำไร อะไรกะเขา ....ซักกะบาท
อยากช่วยเพื่อนๆ เฉยๆครับ...