เพลง : แตงเถาตาย - ไวพจน์ เพชรสุพรรณ
ตั้งแต่รังสิตไปจนติดพระอินทร์
พหลโยธินมีของกินไม่น้อย
แม่ค้าหน้าหวานนั่งร้านแผงลอย
ปากนิดจมูกหน่อยแม่นั่งร้อยพวงมาลัย
สะพานรังสิตเชื่อมติดใต้เหนือ
มีก๋วยเตี๋ยวเรือดังแต่เหนือจดใต้
วันเสาร์วันอาทิตย์แฟนเขาติดมากมาย
แต่เดี๋ยวนี้เขาย้ายเลิกขายริมคลอง
ที่ริมทางระหว่างที่กล่าว
มีแฟนแม่สาวหน้าขาวผิวผ่อง
ผัดหน้าทาแก้มเสียแดง
นั่งร้านขายแตงอยู่ที่ริมคลอง
ฝานแตงแดงแดงเป็นแผ่น
เหมือนหนึ่งเชิญแฟนให้ชิมลิ้มลอง
รอยยิ้มเหมือนน้ำผึ้งหยด
ทำให้ผมไวพจน์ต้องจอดรถลงมามอง
แตงเล็กแตงใหญ่ก็วางขายเป็นตับ
เจ้าของต้อนรับด้วยรอยยิ้มย่อง
ชาติเจ้าชู้ประตูดิน
ผมไม่ได้ซื้อแตงกินแต่อยากจะจีบเจ้าของ
เลยแกล้งถามเนื้อความนัยนัย
ว่าแตงน้องสองใบนั้นน้องจะขายไหมน้อง
เพลินคุยอยู่กับแม่ค้า
นั่นเจ้าของแตงมาตั้งท่าคอยจ้อง
ไม่พูดจาไว้ท่าอมภูมิ
ในมือพ่อหนุ่มนั้นถือไม้พลอง
แม่ค้าแถวนี้แม่คงจะมีเจ้าของ
ลาก่อนละน้องชะโอ้แม่แตงเถาตาย
ตั้งแต่วันนั้นผมผ่านไปมา
ไม่เคยมองหน้าแม่ค้าคนไหน
เพราะเบื่อรอยยิ้มมองไม่อิ่มหัวใจ
ล้วนแต่แตงเถาตายเจ้าของเธอ
มี แตงเถาตาย - ไวพจน์ เพชรสุพรรณ
